Klein dagboekje geschreven door mij. Ik woon 13 jaar in Nepal, ben getrouwd met een Nepalese man en moeder van twee kinderen.
Woensdag 9 september 2020
Vanmorgen ging ik even boodschappen doen met onze dochter. Morgen 10 september wordt ze 11 jaar en er komt natuurlijk niemand, maar we gaan wél een taart maken en maken van het bakken ervan ook maar een feestje. Dat wordt tijdens de toegestane tijden naar de winkel (dit mag enkel bij het dichtstbijzijnde winkeltje en officieel geen kinderen onder de 12 jaar, wat betekent dat kinderen dus helemaal níet buiten mogen komen).
Wij hebben in Nepal mensen in kleine busjes die als een soort ‘groothandel’ hun producten proberen te slijten aan winkeltjes. Het busje op het filmpje heeft een speciale vergunning om de weg op te mogen. Deze zat vol met een soort van instant noodles. Daarbij zit altijd een plastic zakje met zo’n kruiden mengseltje. De man van het busje prees het nu extra aan want: er zit als extraatje nu ook een minizakje sanitizer (hand desinfectiemiddel) in…
Net om de hoek zit een winkeltje waar ze pennen, schriften en dat soort spul verkopen. De wijkpolitie was al langs geweest en had gezegd dat het hier niet om essentiële dingen ging en dat hij dus moest sluiten. Een half uur later kwam de regiopolitie langs en heeft hem opgepakt…
Donderdag 10 september 2020
Nu zijn de regels voor een week een beetje aangepast. Zo is het sinds half maart al gegaan: iedere paar weken, net voordat de huidige regels aflopen, komt er een nieuwe aankondiging…
Kinderen onder de 12 jaar en volwassen boven de 60 jaar mogen niet naar buiten.
Vanmorgen stond dit artikel in de krant:
https://kathmandupost.com/health/2020/09/09/60-percent-of-malnourished-children-deprived-of-treatment-during-pandemic-officials-say
Wij doen er alles aan om kinderen en hun ouders te helpen.. dit is zó triest !
Ook dit stukje viel mij vooral op:
Zondag 13 september 2020
Gisteren heeft mijn man een bezoekje gebracht aan het Department of Immigration voor de visa van mij en onze kinderen. Een overheidsinstantie dus.
Het was er zó druk, dat je niet kon voorkomen om tegen elkaar aan te staan in de rij en dan hebben ze het overal over afstand houden etc., terwijl in de overheidsgebouwen nergens rekening mee wordt gehouden.
Maandag 14 september 2020
Wij reden even buiten om naar de winkel te gaan.
Van 07.00 uur – 11.00 uur naar en van 17.00 uur – 19.00 uur mogen wij naar buiten.
De regels zijn alleen zo vaag van wat wel en niet mag, dat iedereen maar wat doet en de angst er nog steeds wel is omdat je hoe dan ook gewoon opgepakt kunt worden…
Mijn man is met ons busje al twee keer opgepakt de afgelopen maanden.
We delen voedselpakketten uit aan mensen die soms bijna niet meer op hun benen kunnen staan. Alleen,…dit is illegaal. We mogen dit officieel niet doen. Via de overheid hadden wij een pas geregeld dat we wél in ons busje mogen rijden (dat was toen alle verkeer behalve pashouders verboden was). Alle handtekeningen etc geregeld. Maar alsnog: opgepakt..
We moeten dus echt heel erg uitkijken…
Nu is het dus ietsje soepeler. Over een paar dagen horen we de regels voor de aankomende weken.
Iemand vroeg of ik ook iets over de politieke situatie kon vertellen maar dat is te link…
Ik kan wel iets van feiten melden zonder verdere uitleg daarbij.
Dat is misschien wel iets:
We hebben sinds een aantal jaren een communistische regering. Er is een communistische partij die aan de leiding gaat, gevolgd door de maoïstische partij (toen ik hier 13 jaar geleden kwam was de burgeroorlog net achter de rug. Daar speelden de maoisten een grote rol in)
Vergeet niet dat Nepal tussen twee grote wereldmachten: China en India in ligt..
Ik kom er niet zo vaak, maar ik was vanmorgen in een hele grote supermarkt. De meeste boodschappen kopen we bij kleine lokale winkeltjes langs de straat. Ik had kokosolie nodig en dat is alleen bij die grote supermarkt te koop.
Deze winkelketen wordt vaak genoemd vanwege vermeend witwassen van geld en een groot aandeel van de leider van de maoisten-leider hierin.
Omdat de economie al maanden (vanaf half maart) stil ligt, worden de problemen hier steeds groter.
Waar eerst vooral de dagarbeiders enorm leden, komt nu waarvoor we al vreesden: de mensen die de economie draaiende houden: eigenaren van kleine bedrijfjes, eigenlijk de middenklasse. Vijf jaar geleden was hier de verwoestende aardbeving. In datzelfde jaar gooide India de grenzen met Nepal dicht waardoor er geen enkele import meer mogelijk was.
Maandenlang konden mensen niet aan bijv. kook-gas komen en konden ze nog geen rijst koken hier in de stad. Daarna was alles gericht op opbouwen. Waarbij veel mensen alles op alles zette en echt investeringen moesten doen om maar iets van een basis te kunnen leggen. Veel leningen bij banken en zo…
En nu stort alles in. Wij zitten zelf in de toeristische sector en Shiva spreekt iedere dag met mensen die in hetzelfde schuitje zitten en geen uitweg zien. Want huur en rente betalen: onmogelijk nu…
Onze gidsen zitten werkeloos thuis. Wie kan trekt naar de dorpen, maar niet iedereen heeft de mogelijkheid en officieel mogen we dus niet reizen..
En hoe kom je aan eten voor je gezin?
Terug naar die grote supermarkt. Ik was daar dus. Een maand geleden ook. Wat er toen niet lag zag ik nu wel: bijv stapels heel dure Lindt chocolade uit Europa. Hartstikke duur (€ 6,- voor een reepje) en de afgelopen tijd was het vliegveld gesloten. Er konden alleen vliegtuigen met speciale permissie het land binnenvliegen, repatriëringen en hulpgoederen…
Dan nu chocolade in een land dat aan de afgrond staat? Een groot opgezet feest (jubileum van 36 jaar, dat deden ze niet bij 35 jaar of welk ander jubileum ook, echt nu net in deze crisistijd ) waarbij er vouchers van grote cash kortingen worden uitgedeeld aan klanten. In een dure tas en met allemaal goodies…
Deze supermarktketen was ook de enige die het presteerde om gedurende de strikte lock down open te kunnen..
Er wordt door critici gesproken van witwassen…
Het ene na het andere bedrijfje gaat over de kop… depressiviteit alom…
Maar: er komen steeds meer tegengeluiden, ondanks pogingen om dat te stoppen. Jullie werk in Europa wordt niet ongezien gelaten. Daar refereren deze critici steeds naar: wat er in Europa en ook Amerika aangetoond wordt over de werking van de pcr-testen, de dodelijkheid van het coronavirus, de niet-werking van mondkapjes, aerosolen etc etc..
Dus het werkt!!!!
Vandaag in de krant:
