Van onze correspondent uit de Filipijnen
Toen andere landen begonnen met het vaccineren van hun burgers, was de Filipijnen nog altijd in een diepe lockdown. Nu is er nog steeds een mondkapjesplicht, verplicht afstand houden, en beperkte bewegingsvrijheid voor individuen.
Inmiddels hebben we gedoneerde vaccins ontvangen die zijn gegeven aan de volgende prioriteitsgroepen:
A1: Frontlinie-medewerkers in het gezondheidswezen, zowel op nationaal als lokaal niveau en zowel in de publieke als in de privésector. Zoals artsen, studenten, verpleegsters, conciërges en wijkverpleging.
A2: Ouderen vanaf 60 jaar
A3: Mensen met onderliggende ziektes
A4: Frontlinie personeel in essentiële sectoren, zoals mensen in uniform
A5: Hulpbehoevende mensen
Het afgelopen jaar heeft ons ministerie van volksgezondheid de mensen aangemoedigd om zich te laten vaccineren voor hun eigen bescherming en om de ernst van de symptomen, die door het virus worden veroorzaakt, te verminderen. “Het is veilig en effectief”. Medio 2021 werd aangekondigd dat de huidige vaccinatiecampagne zich nog steeds in fase 3 van de clinical trials bevindt. Dit nadat mensen hadden geklaagd over zware bijwerkingen van het vaccin, zoals de dood.
De Republic Act 115251 sectie 10 bepaalt dat er een nationaal vergoedingsfonds is voor vaccinatieschade, uit te voeren door de nationale zorgverzekering PHILHEALTH, waarmee iedere persoon die is gevaccineerd tijdens de vaccinatiecampagne wordt gecompenseerd in het geval van overlijden, permanente handicap of ziekenhuisopname bij zware bijwerkingen. Een taskforce bestaande uit medici en vaccinatie-experts zullen het verloop van de bijwerkingen in de gaten houden tijdens de vaccinatiecampagne.
Wetende dat deze verzekering bekend staat om corruptie en het niet op tijd betalen van ziekenhuizen, denken ziekenhuizen er over na om hun verzekeringen niet te verlengen tenzij de uitstaande bedragen worden betaald.1
Sectie 8. Immuniteit voor aansprakelijkheid en vervolging geldt voor ambtenaren, werknemers, contractoren, fabrikanten, vrijwilligers en geautoriseerde vertegenwoordiging van private organisaties, die betrokken zijn bij de uitvoering van het Covid-19 vaccinatieprogramma.
Sectie 12. De vaccinatiekaarten kunnen niet worden gebruikt als extra verplichte eis in het onderwijs, op het werk of zaken met de overheid.
De situatie in het land
Het ‘no vax, no ride’-beleid dat is geïmplementeerd heeft een hoop problemen veroorzaakt in iedere sector, vooral voor de ongevaccineerden en de nog niet volledig gevaccineerden. Inwoners van de Filipijnen hebben openbaar vervoer nodig zoals jeepneys, taxi’s, riksja’s en bussen, vooral als ze zelf geen eigen auto hebben. Het reizen tussen provincies is ook lastig omdat een RT-PCR test vereist is samen met de covid vaccinatiekaart.2
Buiten de metropool van Manila is het een ander verhaal. In de provincies zijn kleine bedrijven gesloten en de vraag naar basisbehoeften zoals water en elektriciteit zijn gestegen. Mensen zoeken naar manieren om te overleven en hun rekeningen te betalen door planten te verkopen of door producten te ruilen, maar vanwege de lockdown is het niet makkelijk om naar de steden te komen.
Het IATF (vergelijkbaar met het OMT) maakt de beslissingen over de dreigingsniveaus van de steden op basis van het aantal positieve gevallen dat een bepaalde stad heeft. Hierdoor kunnen beperkingen van bewegingsvrijheid worden geïmplementeerd. Onlangs heeft president Duterte wijkambtenaren bevolen om een lijst te maken van ongevaccineerde mensen binnen hun jurisdictie, die niet naar buiten mogen gaan behalve voor essentiële zaken.3 Lokale overheden maken echter ook hun eigen regels voor de ongevaccineerden.
Burgers die wegtrekken uit de steden moeten verplicht een RT-PCR test doen voordat ze naar hun thuisprovincie mogen reizen. Het reizen over water is nogal onvoorspelbaar en kost een familie ook veel geld. Over land is het vergelijkbaar moeilijk, aangezien sommige provincies geen openbaar vervoer meer aanbieden waardoor mensen een auto moeten huren, wat nogal duur is.
Halverwege vorig jaar hadden bedrijven en instellingen een “no vaccine, no work” beleid uitgerold totdat werknemers hun beklag hadden gedaan bij het ministerie van arbeid. Het ministerie stelde dat dit beleid niet is toegestaan. Echter staat dit alleen maar op papier. Werknemers kunnen niet naar hun werk als ze niet zijn gevaccineerd. Ongevaccineerden krijgen de keuze om elke week een RT-PCR te doen op eigen kosten, zo’n 2,700 – 4,500 pesos (ca. 50 tot 80 euro). Andere opties zoals thuis werken zijn niet altijd mogelijk voor een deel van de werknemers.4 Mensen hebben geen andere keuze dan het nemen van een vaccin, of ze worden vervangen door een gevaccineerde sollicitant, of ze worden gevraagd om niet naar hun werk te komen omdat ze worden gezien als een bedreiging voor de gevaccineerde werknemers.
Om de scholen weer te openen moesten leerlingen en leraren een vaccin nemen voor de, beperkte, fysieke lessen. Leerlingen hebben lang moeten wachten voordat de scholen weer werden geopend en in de leeftijdscategorie 12-17 zijn er daardoor voornamelijk Pfizer-vaccins gegeven.5 Februari aanstaande moet deze campagne worden uitgebreid maar dat is afhankelijk van de dreigingsniveaus per provincie.6
In toeristengebieden heeft de overheid de steden stapsgewijs weer geopend, echter alleen voor volledig gevaccineerde mensen. Alle werknemers in de toeristenindustrie moeten ook zijn gevaccineerd.7
Armoede in de digitale wereld
Zoals de Great Reset al voorspelde, is de Filipijnen een van de gedestabiliseerde landen. Overheidsdiensten zijn weliswaar online beschikbaar maar veel inwoners hebben niet de technologie om hiervan gebruik te kunnen maken. Internet is vandaag de dag noodzakelijk voor alle transacties, wat echter in sommige provincies niet altijd beschikbaar is, alhoewel bijna alle mensen een mobiele telefoon hebben. Veel overheidszaken en betalingsverkeer tussen individuen gebeurt nog op papier en nu pas worden websites ontwikkeld om diensten zoals voor betalingen en aanvragen toegankelijker te maken. Maar de meerderheid heeft thuis geen internetaansluiting en sommige mensen hebben niet eens een email adres.
Medische consulten worden soms op afstand gedaan, maar het maken van een online afspraak is lastig, en hoe kan er een op een goede manier een diagnose worden gesteld? Patiënten moeten een online afspraak maken voor sommige kwesties, zelfs voor simpele laboratoriumtests maar sommige ziekenhuizen hebben niet de capaciteit of technologie hiervoor, zelfs om vragen te beantwoorden via een simpele SMS of de telefoon. Mensen, die worden opgenomen, worden getest met RT-PCR, maar ook bezoekers moeten deze test doen en het duurt lang voordat het resultaat er is. Patiënten die nog geen uitslag hebben maar wel de relevante symptomen worden alvast op de covid-afdeling gelegd. Het is dan ook gebruikelijk dat eerder voor een verzorgingshuis wordt gekozen dan de ziekenhuizen, mede vanwege de kosten van de ziekenhuisopname en het feit dat er vaak niemand bij mag zijn.
Zoals hierboven beschreven moet de meerderheid van de mensen die in de Filipijnen wonen elke dag weer zien te overleven en een maaltijd op tafel te krijgen. Er zijn geen vaste banen en compensatie is vaak zo laag als 400 pesos per dag (ca. €7,50). De regering denkt echter alleen maar aan het implementeren van gezondheidsprotocollen en lockdowns, en de bevolking wordt afhankelijk gemaakt van steunprogramma’s vanuit de overheid, die echter alleen maar bij een bepaalde groep mensen aankomt.
Als mensen een QR code willen ontvangen, nadat ze zijn gevaccineerd, moeten ze deze online aanvragen op de website van Vaxcertph. Hier moeten ze hun gegevens invullen en deze uitprinten. Soms komt het tot storingen, waardoor ze terug moeten gaan naar het vaccinatiecentrum om het probleem op te lossen.
Gezondheid en overheid
Tijdens het vaccinatieprogramma hebben sommige mensen een zware bijwerking of ziekte ervaren. Het melden van zo’n bijwerking, in combinatie met onderliggend lijden, kan echter niet aan het vaccin liggen, volgens sommige experts. Zoveel verhalen worden gedeeld maar deze worden ook bekritiseerd door de mensen die zelf geen bijwerking hebben gehad. Het krijgen van covid, maar er niet aan worden behandeld, is ook een probleem. Als deze vaccins experimenteel zijn, waarom kunnen medici dan geen experimentele beschikbare medicijnen gebruiken voor een behandeling? Dit was toch gebruikelijk in de medische wereld. En als een medicament niet werkt, gebruik dan een andere. We hebben allemaal een andere immuunrespons.
Uit angst laten we de regering of het ministerie van volksgezondheid voor ons beslissen om te worden gevaccineerd met dit experimentele vaccin. Het gaat allang niet meer om veiligheid en effectiviteit. Vaccinatieartsen prikken mensen zonder informed consent, en bij kinderen vaak ook zonder toestemming van de ouders. Mensen hebben geen keuze en moeten zich laten vaccineren, zelfs als ze dat niet willen, omdat de vaccinatiekaart vereist is, waar ze ook gaan en wat ze ook maar doen. Een duidelijke overtreding van de Filipijnse wet inzake patiëntenrechten8 en het constitutionele amendement uit 1987 (1987 Constitution Bill of Rights). Maar het ministerie van justitie zegt dat de staat de macht heeft om de bewegingsvrijheid van ongevaccineerde mensen te beperken in het belang van de volksgezondheid en openbare veiligheid. Dit betekent dat iemand wel kan kiezen om zich niet te laten vaccineren uit eigen redenen, maar hij moet dan wel gehoorzamen aan de regulering van de staat die ongevaccineerden treft in het belang van de gehele samenleving.9 Dit werd van kracht nadat een ambtenaar van het openbaar ministerie de regering heeft gevraagd om de ongevaccineerden niet te discrimineren.
Op dit moment is de Filipijnen nog volop aan het vaccineren. Buiten de metropool van Manila is er duidelijk meer aarzeling. De mensen zijn bang gemaakt met Omicron waardoor mensen hun homologe of heterologe booster al na 2 of 3 maanden kunnen halen. Het feit dat we nog steeds in een lockdown zitten heeft het leven moeilijker gemaakt. De criminaliteit is gestegen, net als oplichterij en werkloosheid, waardoor het lot van de lijdende mensen volledig in handen ligt van de beslissingen van de overheid.
Bronnen
1. Philippine News Agency, Some Philhealth Staff might be involved in fraudulent claims, 24 augustus 2021
2. The Manila Times, “No vax, No ride” and the right to travel, 21 januari 2022
3. Philstar Global, Duterte: Restrictions on unvaccinated are for the public good, 18 januari 2022
4. Work Options for unvaxxed workers up to employers: DOLE, 22 november 2021
5. Rappler, Philippines allows Pfizer covid-19 vaccine for 12- 15 years old, 8 juni 2021. This February they try to expand it but depending on the alert level of the province.
6. ABS-CBN news DepEd eyes expanding in-person classes in areas under Alert Levels 1, 2 by February, 18 januari 2022
7. Philippine News Agency Government eyes vaccination of all tourism workers by December, 25 september 2021
8. https://samch.doh.gov.ph/index.php/patients-and-visitors-corner/patients-rights
9. Inquirer.net, Unvaccinated has rights but also has limits-DOJ, 18 januari 2022