DOOR PAUL FRIJTERS, GIGI FOSTER, MICHAEL BAKER 15 JUNI 2022
Het originele, Engelstalige artikel vind je hier.
In 1983 beschreef Ronald Reagan de Sovjet-Unie kleurrijk als “het brandpunt van het kwaad in de moderne wereld”. Vandaag lijkt er een nieuwe kandidaat te zijn voor het hoofdkwartier van alle kwaad: het World Economic Forum (WEF) onder leiding van Klaus Schwab.
Het WEF kent geen grenzen, omvat alle nationaliteiten, omvat regeringen, ngo’s en grote ondernemingen, heeft geen leger, kernwapenarsenaal, vlag of volkslied. Toch beweert het elk jaar op zijn jaarlijkse conferentie alle problemen van de wereld op te lossen terwijl de afgevaardigden champagne drinken en kaviaar eten. De organisatie sponsort een leiderschapstraining met aanhangers van de covid-cultus zoals Emmanuel Macron, Jacinda Ardern en Justin Trudeau. Is Klaus Schwab de eerste echte Bond-schurk, die de wereld wil overnemen (of ontvolken)?
Met zijn Duitse accent en zijn luxe verblijf op de Zwitserse bergtoppen lijkt professor Schwab aan de rol te voldoen. Hij doet ook alsof hij de wereld bestuurt. In feite doet hij sinds de jaren ´70 al alsof hij de wereld bestuurt, toen hij begon met zijn jaarlijkse conferenties in de hoop opgemerkt te worden. Het duurde tientallen jaren voordat hij zou worden opgemerkt. Veel van de afgestudeerden van het WEF “Young Leaders Program” die momenteel overal ter wereld aan de macht zijn, kwamen pas 30 jaar na het begin van het WEF in zijn “cursus”. Decennialang heeft Klaus het adagium “doe alsof totdat je er bent” in praktijk gebracht. Heeft hij het uiteindelijk gemaakt?
De titel van Klaus’ boek uit 2020, “The Great Reset”, dat hij samen met Thierry Malleret heeft geschreven, was pakkend genoeg om in 2020-21 als slogan te worden gebruikt door een hele reeks politieke leiders, die om uiteenlopende politieke redenen wilden uitdragen dat de pandemie een soort gelegenheid bood voor een herijking van de wereldpolitiek.
Weinig van deze leiders zullen het boek echter hebben gelezen, want als zij dat wel hadden gedaan, zouden zij verbaasd zijn geweest over sommige aspecten van de inhoud ervan. Bijvoorbeeld: “Het tijdperk na de pandemie zal met name een periode inluiden van massale herverdeling van rijkdom, een verschuiving van de rijken naar de armen en van kapitaal naar arbeid.”
Een dergelijk standpunt wordt niet vaak verkondigd door de ultra-rijke baronnen die de wereldconcerns leiden of de regeringen die zij beïnvloeden, om de voor de hand liggende reden dat het een directe aanval is op hun vermogen. Zeker, zij zouden publiekelijk de wens kunnen uitspreken van minder ongelijkheid – wie zou dat niet doen? – maar velen zouden zich verzetten tegen een “massale herverdeling van de rijkdom”, in de stijl van Robin Hood, ten gunste van de arbeiders en ten nadele van kapitalisten zoals zijzelf.
In feite is gedurende de afgelopen twee jaar precies het tegenovergestelde gebeurd: de wereld telt nu meer miljardairs en meer armen. “Je zult niets bezitten en gelukkig zijn”, een ander vaak geciteerd en veel verguisd Schwabisme, beschrijft ook het tegendeel van wat er werkelijk is gebeurd, wat kan worden samengevat als “de rijken bezitten veel meer, terwijl de armen niets bezitten en zich ellendig voelen”.
Dit jaar zorgde de WEF-bijeenkomst die van 22 tot 26 mei plaatsvond in Davos, Zwitserland, voor de gebruikelijke uitbarsting van haat op Twitter en andere platforms. De geruchten impliceren dat het WEF in het geheim samenspant om de wereld over te nemen door middel van een geheime samenwerking tussen de overheid en grote bedrijven, alsof rijke en machtige mensen daar een vehikel als het WEF voor nodig hebben. Het voelt bevredigend voor degenen die onrecht is aangedaan door het Covid beleid om te denken dat ze de kop van de slang hebben geïdentificeerd die verantwoordelijk is voor de puinhoop.
Het WEF, zo beweren zij, is het coördinatieplatform voor alle geheime deals die de rijken rijker maken en de gevestigde regeringsleiders machtiger maken, terwijl de nationale en plaatselijke soevereiniteit clandestien wordt verkwanseld, waardoor de gewone man langzaam wegrot zonder middelen of rechten. Zonder de WEF zou dit alles niet gebeuren, is de gedachte.
Velen nemen vaak een loopje met de waarheid. Onlangs circuleerden op sociale media foto’s van honderden privévliegtuigen die op een vliegveld stonden opgesteld en waarvan werd beweerd dat het de foto’s waren van deelnemers aan Davos 2022 die (schaamteloos!) hun eigen pretenties om de koolstofuitstoot te verminderen, aan hun laars lappen. Volgens Reuters is een van de twee wijdverspreide foto’s in werkelijkheid jaren geleden genomen op de luchthaven van Las Vegas rond de tijd van een bokstitelgevecht tussen Floyd Mayweather Jr. en Manny Pacquiao, terwijl een andere in januari 2016 is genomen op een Zwitserse luchtmachtbasis die vaak door Davos-gangers wordt gebruikt en waarschijnlijk dat jaar met het evenement werd geassocieerd.
Niemand van ons kon dit jaar persoonlijk naar Davos vliegen (hoewel sommigen van ons dergelijke evenementen in het verleden wel hebben bijgewoond), maar dat gaf niet: elke sessie van de 2022 bijeenkomst van 22-26 mei werd online gezet. Niet echt wat je van Bond-schurken verwacht. Dat gold ook voor de openingstoespraak, via een videoverbinding, van niemand minder dan de Oekraïense president Volodymyr Zelensky, die schitterde in zijn handelsmerk, een bruin T-shirt, en die de camera met een onbewogen blik in de ogen keek. Aangemoedigd door de uitdagende toespraak van de president, richtten de aanwezigen hun aandacht op de overige ongeveer 220 sessies, waarin elk gewichtig en wereldlijk onderwerp onder de zon aan bod kwam.
Wij hebben de tijd genomen om er een paar te bekijken, en vonden dat zij een paar kenmerken met elkaar gemeen hadden. Ten eerste hadden de betrokkenen overdreven verwachtingen van wat er tijdens de discussies zou worden bereikt. Ten tweede, de discussies zelf waren zowel intelligent als informatief. Ten derde leidde geen enkele discussie tot een specifieke actie.
Het basismodel van een WEF-conferentie is het subsidiëren van slimme mensen (de presentatoren) om slimme dingen te zeggen tegen rijke mensen (het publiek), die zelf het exorbitante inschrijvingsgeld voor de conferentie betalen om met elkaar te netwerken en te zorgen dat slimme mensen een paar dagen lang doen alsof zij hen serieus nemen.
Kort samengevat is Klaus Schwab een veredelde conferentie-planner die vleierij verkoopt. Hij doet alsof 60.000 dollar de aanwezige klant toegang verschaft tot cruciale mondiale beslissingen, die allemaal in 4 dagen genomen worden. De hordes die het entreegeld betalen, kletsen wat met elkaar, consumeren enorme hoeveelheden wijn en hapjes, en nemen deel aan paneldiscussies die de problemen gerelateerd aan de wereldeconomie, het milieu en de maatschappij moeten oplossen in blokken van telkens 45 minuten. (Eigenlijk is het eerder 35 minuten, omdat er aan het eind van elke sessie 10 minuten vragen en antwoorden van het publiek worden ingelast. Gelet op het prijskaartje van deelname gaan de organisatoren er terecht vanuit dat sommige deelnemers van mening zijn recht te hebben op hun momentje aan de microfoon).
Typisch voor het ambitieniveau van de WEF-conferenties, kondigde gastheer Geoff Cutmore in zijn inleiding tot de sessie van dit jaar over wereldwijde belastingheffing aan dat de beginnende paneldiscussie ging over het bereiken van een punt waarop “we ons allemaal op ons gemak voelen over wat we betalen, en we ons op ons gemak voelen over wat andere mensen betalen en we ons op ons gemak voelen over wat bedrijven betalen en we ons allemaal op ons gemak voelen over waar die belastinginkomsten uiteindelijk naartoe gaan”.
Wow. Hij had eraan kunnen toevoegen: “En als we aan het eind een paar minuten over hebben, gaan we uitzoeken hoe we het regenwoud in het Amazonegebied kunnen herstellen.” Het panel bestond uit de hoofden van zowel Oxfam als de OESO, plus een zwaar gemaskerde professor economie van Harvard. Stel je voor wat het hoofd van Oxfam moet hebben gedacht over Cutmores’ uitspraken, gezien hoe kritisch Oxfam is geweest over de belastingontduiking en zelfverrijking van elites, vooral in de laatste twee jaar. Als hij de conferentiegangers maar zover kon krijgen dat ze hun belastingen betaalden en ophielden arme mensen te bestelen, kon hij Oxfam helemaal opdoeken!
Sommige sessies doen de maag omdraaien. Zo kondigde Pfizer een “Akkoord voor een gezondere wereld” aan, waarbij de CEO van Pfizer naast Bill Gates en twee Afrikaanse machthebbers zat. Dergelijke aankondigingen worden gedaan op het WEF, maar zouden zij zonder het WEF echt niet bestaan? Onwaarschijnlijk. Door een platform voor dergelijke aankondigingen te bieden, wordt het echter een bliksemafleider voor wantrouwen.
Het WEF portretteert zichzelf als een “Internationale Organisatie voor Publiek-Private Samenwerking”, en zoals elke grote entiteit in haar soort wil het nog groter en invloedrijker worden. Maar in de kern gaat het om zaken. Klaus Schwab’s zaken. Gebakken lucht dus.
Het WEF beweert aanzienlijke positieve effecten te bewerkstelligen. Zo bestaat haar ‘First Movers Coalition’ uit 50 bedrijven die hebben toegezegd in groene technologieën te investeren en koolstof uit te bannen. Klinkt goed, toch? Het probleem is natuurlijk dat zij de parameters dusdanig hebben ingesteld dat zij zelf kunnen bepalen wat onder “groen” of “koolstof uitbannen” wordt verstaan. Je kunt het actuele onderhoud aan een bos meetellen als het ‘uitbannen’ van koolstof, en zolang het publiek niet weet dat je vorig jaar op dezelfde plaats een volgroeid bos hebt gekapt en verbrand, zullen ze applaudisseren!
Evenzo is het WEF voorstander van een rapportagesysteem genaamd “Stakeholder Capitalism Metrics” (met maatstaven op het gebied van milieu, maatschappij en bestuur, “KPI´s” genaamd), dat in samenwerking met grote accountantskantoren is ontwikkeld en door 70 bedrijven is overgenomen. “Een redelijk bedrag aan belastingen betalen” staat niet in die KPI’s. “Vrijheid van meningsuiting” evenmin. Maatstaven dus, maar niet zoals u ze kent.
Maar hoe zit het met het overtuigende bewijs in de vorm van ´s werelds vele huidige toppolitici die afgestudeerd zijn aan het Young Leaders-programma van het WEF? Hoe zit het met de griezelige WEF-conferentie van 2019 over wat te doen tijdens een pandemie?
Wat het Young Leaders-programma betreft, is het ongetwijfeld waar dat het WEF een zeer succesvolle netwerkorganisatie voor banen geworden is. Maar het heeft het netwerken zelf niet uitgevonden. Netwerkverenigingen voor de rijken en machtigen bestaan al eeuwen. Denk maar aan de Vrijmetselaars, de Rotary Society, Chatham House, particuliere middelbare scholen, Oxbridge, of de Ivy League. De rijken en machtigen zullen hoe dan ook met elkaar netwerken, WEF of geen WEF.
Misschien hebben degenen die elkaar op het WEF hebben ontmoet, zich verenigd in een kwaadaardige ideologie die slecht is voor de wereld, maar die ideologie is duidelijk niet de “Great Reset” ideologie die Schwab heeft verwoord, aangezien zij die in het geheel niet volgen. Waarom protesteert Schwab dan niet tegen het feit dat politici doen alsof ze een “Great Reset” willen doorvoeren die precies het tegenovergestelde is van wat hij in zijn boek bepleit? Omdat hij zich niet echt bekommert om zijn eigen ideeën. Schwab, een opgeblazen organisator van conferenties, volgt zijn kudde klanten in plaats van ze te leiden. Hij wordt gebruikt als een stroman.
OK, maar hoe zit het met die pandemie-simulatie conferentie van 2019? Nogmaals, u kunt er online alles over lezen. De mate van openheid over hun plannen is zeker niet wat je zou verwachten van Bond schurken. In deze simulaties kwamen de mensen van het WEF (en anderen) tot de conclusie dat tijdens een pandemie het verkeer en de handel niet mogen worden verstoord vanwege de hoge kosten voor de samenleving. Ja, u leest het goed. Nogmaals, dit is precies het tegenovergestelde van wat er werkelijk is gedaan. En als je die pandemie simulaties nauwkeuriger leest ging het daarin over een virus die tot wel 500 keer zoveel verloren levensjaren zou leiden als corona, dus iets echts angstaanjagend!. Zelfs in die hypothetische situatie wilden ze handel en wandel vrij houden.
De pandemie-conferentie van het WEF was slechts een van de vele simulaties van “oorlogsspelletjes” die mensen over de hele wereld voortdurend vermaken. Deze week pandemie-simulaties, volgende week asteroïden-simulaties, daarna killer bee-simulaties. Er kunnen nogal wat rampen worden besproken in 220 sessies, en één ervan zal zeker het nieuws van morgen zijn.
De totale kloof tussen wat er volgens zijn pandemie-conferentie moet gebeuren en wat er in werkelijkheid is gebeurd tijdens de Covid-periode, bewijst eens te meer dat Klaus noch de baas is noch zich laat leiden door zijn principes. Als dat wel zo was, zou hij luidkeels hebben geprotesteerd tegen wat er de afgelopen twee jaar is gebeurd. In plaats daarvan heeft hij vooral “mazzel” dat de leiders die champagne kwamen drinken op zijn evenementen, hem nu hebben omarmd als hun veronderstelde boegbeeld.
Aangezien hij al ver in de 80 is, denkt Klaus waarschijnlijk dat als een boze wereldbevolking zou geloven dat hij verantwoordelijk is voor de ramp die hen is overkomen, hij allang dood zou zijn voor ze gerechtigheid zouden komen halen. Thierry Malleret, zijn jongere co-auteur van “The Great Reset”, heeft zich in dat opzicht meer zorgen te maken!
Kortom, het WEF is één en al gebakken lucht. Het wordt geleid door een man die het toonbeeld is van arrogantie, wat niets nieuws is in de kringen van de rijken en machtigen. Door het WEF goedgekeurde gebakken lucht verschilt niet van de gewone soort.
Zeker, het is een plaats waar schnabbelen en coördinatie plaatsvinden, maar het WEF heeft noch het schnabbelen noch het idee van een “old-boys club” uitgevonden. Het is gewoon het huidige clubhuis (en wij verwachten trouwens niet dat er in Davos iets echt geheims besproken wordt want die plek loopt veel te veel in de gaten). De echte boosdoeners zullen hun gesprekken elders hebben en een andere locatie vinden om een glaasje te drinken de dag nadat het WEF-zeil naar beneden is gehaald. Je moet de schuld voor besluiten dus neerleggen bij de politici die de eigenlijke besluiten namen, de mediabedrijven die de censuur gepleegd hebben, de rijken die het aangemoedigd en gefinancierd hebben, etc. Het is in het belang van liefde en waarheid schuldigen te zoeken op basis van eigenlijke daden, niet de gebakken lucht die ze zelf online zetten.