Van onze correspondenten uit Gambia
Verslag 1 jaar corona in het buitenland, april-2021
Vandaag twee verslagen vanuit hetzelfde land!
Correspondent 1. Mijn leven in Gambia
Ik woon sinds 1997 permanent in Gambia (West Afrika), met een jaarlijkse vakantie ergens ter wereld maar wel via Nederland voor familiebezoek en een beetje serieus shoppen. Ik ben geboren in 1956 dus alweer 64 (en neem van mij aan dat dit heel raar klinkt). Ik woon alleen en werk sinds een jaar met veel plezier voor een grote Nederlandse stichting. Ik ben dus gezegend met een fijne zinvolle baan en een vast inkomen. Voorheen heb ik een generatorenbedrijf geleid. In dit bedrijf bestonden mijn werkzaamheden uit de import van technische zaken en alle noodzakelijke kantoorwerkzaamheden. Dankzij de grote klantenkring en het Gambiaanse zakenleven (bedrijven), het toerisme (hotels) en de ‘rijkere’ mensen hier die zich een generator kunnen veroorloven dus helemaal ingeburgerd.
De geschiedenis en staat van het land
Na 22 jaar onder het juk van een dictator is Gambia een democratie waar nog veel te doen is. Het grootste gedeelte van de bevolking is jong en heeft jarenlang onder druk van de dictator in angst geleefd. Zelfs de betekenis van het woord democratie moest geleerd worden. Politiek is het rommelig en is er veel corruptie. Er is na het verwijderen van de dictator, overigens zonder geweld, een coalitie gevormd en gelukkig is er voor een goede president, Mr. Barrow gekozen die het land vooruit wil krijgen. Maar het is een klus voor deze man, de politiek werkt hem soms tegen. De angst voor het regime is gelukkig aan het verdwijnen en in december zijn er weer verkiezingen. Gambia is een ontwikkelingsland met slecht 2 miljoen inwoners, zonder industrie of bodemschatten en moet het hebben van het verbouwen van pinda’s. De grootste bron van inkomsten is het toerisme en dat ligt nu zo goed als stil omdat het land oranje is, ook al is er geen Corona. Zolang je je aan de wet houdt en zorgt dat je papierwerk in orde is, is het een heerlijk landje om te wonen, maar je moet het ook wel kunnen aangezien de werkhouding totaal anders is als in de westerse wereld.
Met 2 miljoen inwoners is Gambia het kleinste landje van Afrika en helemaal omringd door Senegal. De bevolking is opgebouwd uit verschillende stammen met ieder hun eigen taal, maar velen spreken vele van de lokale talen. De grootste geloofsgroep is moslim (80%) en er zijn christenen, ze leven in harmonie naast en met elkaar. De officiële voertaal is Engels. Er is een rijkere bovenlaag van ca. 10%, deze woont hoofdzakelijk aan de kust. Vanaf 1880 kwamen Libanese vluchtelingen die ondernemingen begonnen, zij hebben veel bijgedragen aan de ontwikkeling van het land. Het grootste deel van de bevolking leeft in armoede en als ze al werk hebben is het slecht betaald, denk aan tussen 50 tot 100 Euro per maand. De laatste jaren is er een grote instroom van mensen uit China en India te zien. Zij houden zich in hoofdzaak met de detailhandel bezig, denk aan supermarkten en bouwmaterialen. De niet zo gewaardeerde Chinezen vissen hier de oceaan leeg, hebben grote visverwerkingsfabrieken gebouwd langs de kust en produceren vismeel dat naar China wordt gestuurd om daar de varkens mee te voeren. Dit is nog een oud contract uit de tijd van de dictator.
Het land is nu dus zeker niet zelfvoorzienend en nog volledig afhankelijk van giften en leningen vanuit de EU, VN, IMF, China, Midden Oosten en alle andere vormen van ontwikkelingshulp. Het goede nieuws is dat er veel vooruitgang geboekt wordt op economisch gebied. Er wordt veel gebouwd en er komen nieuwe investeerders binnen die betere bedrijven aan het opzetten zijn. Ook de Gambianen die gevlucht waren voor de dictator en een aantal jaren in het westen hebben gewoond, komen terug en zetten bedrijven op.
Corona
Ik heb de precieze data niet helemaal bijgehouden, maar ergens in maart begonnen de muilkorven en de handen-was-en-ontsmetting-stations tevoorschijn te komen en was er een hoop commotie rond het virus waar de westerse wereld en de Chinezen de schuld van kregen. Er kwam een coronateller online, maar de getallen schoten niet echt op en toch was er een lockdown. Griepvirussen doen het niet zo goed in de tropen. Zoals alles hier in dit land duurden de maatregelen nooit lang, omdat ze dat hier met alles zo doen. Het sluiten van het vliegveld, ik denk onder druk van Senegal, werd een drama omdat er geen toeristen meer kwamen. Hotels gingen dicht, restaurants sloten de deuren en er waren geen inkomsten meer voor al het personeel dat in deze branche werkt. Meestal heb je 1 werkend persoon in een compound die wel 20 mensen voedt. Een spaarpotje is er niet, dus veel gezinnen gaan terug naar 1 maaltijd per dag.
Het aantal officiële coronadoden staat op 16, waarvan ik zeker weet dat dit niet klopt. Ook mensen overleden aan een verkeersongeluk werden als coronadoden geteld. Er is ook nog een korte periode met een avondklok geweest. Op dit moment is er nog één supermarkt waar je een kin-masker op moet en ook bij alle banken is het nog verplicht bij binnenkomst, maar daarna is het niet meer zo belangrijk. Ergens eind februari was er ineens een officiële mededeling vanuit de regering, dat grote bijeenkomsten waar je een vergunning van de politie voor nodig hebt verboden waren vanaf 8 maart! Dit was zeker 2 weken later dus dat riep vragen op: moeten we geen zieke mensen hebben dan? Vorige week overleed de grote baas van de politie (niet aan corona) en liepen de straten vol, dus ook hier weer: er is wel een ‘wet’ maar niemand volgt deze en er wordt ook niet gecontroleerd. Ik denk zelf dat deze maatregel iets te maken heeft met een gewenste donatie, waarbij er wel maatregelen moesten worden uitgevaardigd…
Er is hier ook nooit echte paniek onder de bevolking geweest. Ten eerste omdat mensen hier normaal omgaan met de dood, omdat dit bij het leven hoort. De groep die hier het meest in paniek raakte was met name de Engelse expat gemeenschap. Ik ben toegeschreeuwd door een Engelse dame toen ik de supermarkt binnenliep en zij net naar buiten kwam omdat ik de 1.5 meter niet aanhield. Ik schrok me rot van zoveel geweld gebaseerd op angst. Om mensen te helpen uit de angst te komen ben ik in maart al begonnen om uit te leggen dat dit virus net zo erg was als de griep. Ik werd in eerste instantie voor knettergek uitgemaakt, maar gelukkig krijg ik nu regelmatig te horen: jij zag het toen al goed.
De overheid heeft de maatregelen duidelijk gecommuniceerd en ook onmiddellijk gereageerd als er onzinberichten op sociale media tevoorschijn kwamen. Respect hiervoor. Natuurlijk heb ik geen inzicht in hoe de beslissingen genomen worden binnen de regering. Wel weet ik uit goed ingelichte kring dat er heel duidelijk is gezegd, dat een tweede avondklok een nekslag zal zijn voor het beetje horeca (en personeel) dat nu nog wel open is en dat er alles aan wordt gedaan om dit te voorkomen.
- De officiële cijfers: 5.255 positieve testen, 4.875 ‘genezen’ en 161 doden.
- De bevolking komt met de meest uiteenlopende oorzaken van het virus en die ga ik echt niet allemaal noemen, omdat het onder de noemer onzin valt. Men wil gewoon weer terug naar normaal maar het wordt politiek wel veel gebruikt allemaal, het is of de schuld van de president of van de oppositie!
- Sinds vorige week wordt er gespoten en met name de Engelse gemeenschap staat in de rij. De meerderheid van de bevolking die ik spreek vertrouwt het niet en wil dus ook niet geprikt worden. Via FB lees ik nu regelmatig goede berichten over de injectieplekken en dat er snel en vakkundig gewerkt wordt voor die mensen die de injectie wensen.
- Voor reizigers is de informatie niet altijd even duidelijk en ik hoor veel klachten over de hoge kosten voor alle noodzakelijke testen. Officieel moeten aankomende reizigers op het vliegveld in quarantaine in een speciaal quarantaine hotel, maar de regels zijn bij aankomst niet altijd duidelijk en je kunt door het betalen van een bedrag toch meteen door naar je plek van bestemming.
Voor mij persoonlijk is het een ander verhaal. Ik heb 20 jaar geleden de boeken van David Icke gelezen dus ik wist dat er ‘iets’ zat aan te komen, ik wist alleen niet wat en nu heeft het een naam: The great reset en ik doorzie een groot deel van het spel dat er gespeeld wordt. Ik heb samen met een vriendin in april een boekje uitgegeven gebaseerd op de informatie van de video’s van Pierre Capel en dit verspreid op plekken waarvan wij dachten dat het nodig was. Een week later ging het vliegveld weer open dus………….. wie het weet, mag het zeggen! Mijn leven gaat gewoon door, ik heb werk en inkomsten en zie mijzelf als een bevoorrecht mens. Wel heel belangrijk om te melden dat ik al snel in contact kwam met Willem Engel. Willem en alle lives van Viruswaarheid zijn heel belangrijk voor mij geweest om op de hoogte te blijven van het spel dat er gespeeld wordt. Voor de “slapers” waarvan ik er ook veel in Nederland ken heb ik moeten leren om te accepteren dat iedereen zijn eigen tempo van ontwikkeling heeft en dus niet meteen kan horen wat ik probeer uit te leggen. Ik zwijg regelmatig en geef mensen de tijd nieuwe informatie op zich te laten inwerken.
De toekomst ziet er voor Gambia niet rooskleurig uit zolang de maatregelen van kracht blijven en het land oranje blijft en het toerisme niet snel terug komt. Het grootste gedeelte van de horeca staat in de overlevingsstand en de meeste blijven hopen op een goede afloop.
De grootste bedreiging in de nabije toekomst is natuurlijk dat de criminaliteit gaat groeien vanwege de armoede. Ik hoor wel van meer inbraken en berovingen maar die zijn er ook altijd al geweest en er zijn geen statistieken voorhanden om dit te controleren.
Over het algemeen is er een afwachtende houding en wordt de toekomst ook in handen van hun god gelegd. Er zijn geen protestgroepen of andere vormen van onrust te bemerken, meer berusting in het lot.
Ik zeg het wel 10 x per dag: Wat ben ik ongelofelijk blij dat ik hier woon en niet in Nederland. Ik, als positief ingesteld mens, zou de hele dag lopen te mopperen en schelden op de idiotie om me heen.
Correspondent 2. Mijn leven in Gambia
Ik ben 62 Jaar. Ik werk parttime in de zorg en werk als zelfstandige in Nederland, maar ben regelmatig in Gambia als vrijwilliger voor stichting https://futureforyoungpeople.nl. Dit doe ik al 15 jaar. Door corona is mijn werk als zelfstandige, wat ook mijn passie is, door alle reisbeperkingen stil komen te liggen. In Nederland zet ik mij in voor een organisatie waarmee ik vrijwilligers en stagiaires werf voor projecten in Gambia en Senegal. Ik ben nu 4 maanden in Gambia. Ik had genoeg van de lockdown en toen vooral van de mondkapjesplicht die per 1 december ingegaan is. Ik was ook bang dat ik later misschien niet meer zou kunnen gaan ivm vaccinatieverplichting. Ik heb in Gambia ook een partner en het vooruitzicht langere tijd niet meer naar Gambia te kunnen met al die restricties baarde me grote zorgen.
De geschiedenis en staat van het land
Gambia is 22 jaar dictatuur geweest. Sinds 4 jaar is het een democratie hoewel de overheid dezelfde kant op gaat als dat het voorheen was…. Er zijn veel kleinere politieke partijen momenteel. Eind dit jaar zijn er nieuwe verkiezingen. China en Senegal krijgen een steeds grotere invloed op Gambia. De veiligheidssituatie is zwak. Er zijn vaak geen goede middelen en er is veel corruptie. Er zijn een kleine 2 miljoen inwoners en er zijn veel buitenlanders uit andere West Afrikaanse landen. Het verschil tussen arm en rijk is enorm. Het grootste deel van de bevolking is arm en leeft van dag naar dag.
Gambia produceert rijst en pinda’s. Veel wordt geëxporteerd, maar er wordt ook weer rijst teruggekocht van o.a. China. Er zijn verder geen grondstoffen. Sinds Gambia een democratie is krijgen zij steun van oa EU.
Corona
Er zijn vanaf vorige zomer strenge maatregelen geweest. Alles was dicht. Scholen, winkels, markten etc. Tijdelijk geen vluchten meer op Gambia. Sinds eind oktober/begin november is alles weer open en behalve dat sinds 8 maart geen grote bijeenkomsten meer zijn toegestaan is alles weer normaal. Af en toe zie je mensen met een mondkapje lopen. Op tv wordt wel elke avond geadviseerd om de standaard maatregelen na te leven. Ook bij officiële gelegenheden die op tv uitgezonden worden loopt iedereen met mondkapjes op. Vooral mensen die reizen worden getest. Aantal geregistreerde sterfgevallen tot nu toe 160.
Sinds kort zijn ze ook hier gestart met AstraZeneca vaccinaties. Ik verwacht dat een groot deel van de bevolking daar niet aan deel zal nemen. Sowieso omdat vooral de plattelandsbevolking geen toegang heeft tot de media of social media en niet of nauwelijks op de hoogte is van wat er speelt. Ik denk dat voornamelijk de rijkeren zich zullen laten vaccineren. De President heeft het voorbeeld al gegeven. Zoals het er nu uitziet zie ik voorlopig geen strengere maatregelen in het vooruitzicht.
Ik moet helaas weer terug naar Nederland over een maand omdat ik weer geld moet verdienen, maar zie er erg tegenop. Voel me hier veel vrijer en pas op zo’n afstand zie je hoe overdreven Europa reageert op Covid.
Wat ik nog heel belangrijk vind om te melden dat ik al snel in contact kwam met Viruswaarheid en mede door alle lives van Viruswaarheid is het mogelijk voor mij geweest om op de hoogte te blijven van het spel dat er gespeeld wordt. Nu is de dagelijkse info via de site en de mensen met wie ik me dankzij Viruswaarheid heb kunnen verbinden een belangrijke informatiebron, dus allen dank hiervoor.