Het ondenkbare in Neurenberg – Opnieuw!
Neurenberg is de afgelopen week het toneel geweest van een ernstige zaak. Aarzelt u niet om deze informatie te delen; misbruik van deze aard mag niet worden getolereerd.
Vera Sharav, een geboren Roemeense jodin, overlevende van de Holocaust en oprichtster van de Alliance for Human Research Protection (een organisatie die zich inzet voor de bescherming van slachtoffers van “klinische” proeven) was eregast op een ceremonie ter gelegenheid van het 75e jubileum van de Code van Neurenberg. De organisatoren hebben moeten beloven dat niet zou worden verwezen naar de huidige vaccinatiecampagnes of naar de crisis in verband met het coronavirus, aangezien de autoriteiten een dergelijke vergelijking beschouwen als een belediging van de nagedachtenis van de slachtoffers van nazi-experimenten.
Vera Sharav werd gedeporteerd naar een concentratiekamp in 1941. Haar vader stierf daar al na een paar maanden. Zelf overleefde ze drie jaar de honger voordat ze, samen met andere kinderen, in 1944 werd geëvacueerd. Pas vier jaar later werd ze met haar moeder herenigd.
Deze gebeurtenis was haar eerste bezoek aan Duitsland sinds het einde van de oorlog en niet zonder vrees. Toch heeft zij de reis vanuit New York ondernomen, omdat zij het als haar plicht beschouwde de mensen te herinneren aan het belang van de eerbiediging van de medische ethiek en de individuele mensenrechten, de pijlers van onze democratische samenlevingen.
Als iemand het recht heeft om vrijuit te spreken in deze context, is het Vera Sharav. En toch is het ondenkbare gebeurd.
De stad Neurenberg heeft zich niet verwaardigd deel te nemen aan de herdenking. Zij heeft zelfs een “tegendemonstratie van burgergroeperingen” getolereerd – om niet te zeggen aangemoedigd – die zich verzetten tegen de “revisionistische uitlatingen die het lijden van de slachtoffers van de Holocaust bagatelliseren”, en ook tegen uitlatingen die werden toegeschreven aan verenigingen die kritiek hadden op de gezondheidsmaatregelen in verband met de pandemie. Maar bovenal durfde de plaatselijke pers, de “Nürnberger Nachrichten”, de dag na de manifestatie mevrouw Sharav ervan te beschuldigen tot dergelijke misdaden te hebben bijgedragen, door de inentingscampagnes te vergelijken met nazi-misdaden.
Niet alleen is dit schandalig, maar uit haar toespraak blijkt overduidelijk dat dit een grove misinterpretatie is van wat zij heeft gezegd. In plaats van te spreken over nazisme, stelde Vera Sharav eugenetica aan de kaak, een perverse ideologie die ten uitvoer werd gebracht met de medewerking van de wetenschappelijke en medische autoriteiten van die tijd. Zij herinnerde eraan dat Joden eerst werden uitgesloten van het sociale leven, onder het voorwendsel dat zij overbrengers van ziekten zouden zijn, en vervolgens werden opgesloten in ghetto’s “om redenen van openbare hygiëne”, en wees erop dat de Holocaust gedurende meer dan een decennium was voorbereid door discriminatie en geleidelijke onderdrukking van rechten en vrijheden, onder de dekmantel van “pseudo-wetenschap”. Een onbekend of misschien vergeten feit is dat het eugenetica-beleid al lang voor de oorlog werd aangewakkerd. In Duitsland euthanaseerden regeringsartsen duizenden Duitse kinderen, wezen en gehandicapten, voordat ze oude mensen in verzorgingstehuizen elimineerden, omdat ze allemaal nutteloze monden waren om te voeden. In de Verenigde Staten gingen de campagnes van gedwongen sterilisatie van gehandicapten, zwakzinnigen of bepaalde etnische groepen in nood door tot in de jaren tachtig.
Dus ja, zoals Vera Sharav verklaarde, de Neurenberg Code is in de eerste plaats een waarborg voor toekomstige generaties. Het is geschreven om gebruikt te worden, om te voorkomen dat wetenschap en geneeskunde opnieuw worden toegeëigend voor autoritair, discriminerend en eugenetisch beleid. Daarom is zij geheel of gedeeltelijk opgenomen in de grondwetten of teksten van verschillende naties. En daarom is haar rede “Nooit meer is nu” een waarschuwing tegen de gevaarlijke wegen die de huidige regeringen zijn ingeslagen.
Maar in 2022 kan dit niet gezegd worden in Neurenberg.
Natuurlijk deelt niet iedereen dezelfde mening en het is begrijpelijk dat andere artsen of organisaties geschokt zouden kunnen zijn door het noemen van overeenkomsten tussen de excessen van toen en de huidige crisismaatregelen op gezondheidsgebied. Als het echter de bedoeling is de nagedachtenis van de slachtoffers en de geest van Neurenberg te eren, moeten we dan niet streven naar een dialoog over deze kwesties, met respect voor elkaars identiteit en opvattingen?
In plaats daarvan koos de lokale pers ervoor deze grote dame te censureren en te denigreren. Het werd zelfs zo schrikbarend laag-bij-de-gronds dat ze Vera Sharav een “Roemeense, voorgesteld als overlevende van de Holocaust” noemden. Plotseling is de Jood niet langer een Jood, ze is ‘slechts’ Roemeens. En zij wordt “voorgesteld” als een overlevende van de Holocaust, alsof het om een schijnvertoning gaat, alsof men weigert te erkennen wat zij heeft doorgemaakt. Tenslotte werd ook het feit genegeerd dat zij haar hele leven heeft gewerkt voor het behoud van respect voor de medische ethiek en voor de bescherming van de zwaksten… Dit is een dieptepunt, een heel laag dieptepunt.
Twee dagen later was Vera Sharav gepland om te spreken op de demonstratie in München. Ze was sprakeloos.
Om de moed en het optreden van deze moedige dame te eren en ervoor te zorgen dat onze rechten worden geëerbiedigd, verzoeken wij u dit artikel te delen. Nooit meer is nu.
Vera Sharav’s toespraak, 75 jaar Neurenberg, Nederlands ondertiteld
Toespraak Holocaust overlevende Vera Sharav (videowaarheid.nl)
Vera Sharav’s website
75e jubileum van Neurenberg