Door Jeroen Pols

Dit artikel verscheen eerder in De Andere Krant, Nr. 1 van 2024

Traditiegetrouw wenst iedereen elkaar gelukkig nieuwjaar, maar zolang ons land bestuurd wordt door politici die een andere agenda dan de onze dienen, blijft er weinig fraais om naar uit te kijken. De afgelopen jaren ging de aandacht vooral naar het landverraad van regering en parlement, maar de uitvoerders van de antimenselijke agenda zitten vooral op lokaal niveau. Steden als Amsterdam en Rotterdam worden onder de vlag van klimaatcrisis stilletjes omgebouwd tot open gevangenissen.

Een wereldwijd netwerk van burgemeesters verenigd in de organisatie van C40-steden met 1.143 aangesloten gemeenten stuurt deze agenda aan, zij streeft naar een “CO2-arme economie” om de klimaatopwarming het hoofd te bieden. Je reinste kletskoek en paniekgebabbel, het is een dekmantel om de burger te onteigenen en grondrechten en vrijheden weg te nemen.

Burgemeesters Halsema (Amsterdam) en Aboutaleb (Rotterdam) zijn prominente leden van dit enge gezelschap. Om een indruk te krijgen van het duistere gedachtegoed hierachter: voorzitter Sadiq Khan is naast burgemeester van Londen ook vicepresident van de zevenduizend leden tellende Fabian Society, een linkse denktank met beruchte leden als Tony Blair.  Dit clubje werd in 1884 opgericht door een kliek van Britse eugenetici en Malthusianen met als doel de samenleving om te vormen tot een technocratisch, door een bestuurlijke elite van “sociale wetenschappers” geleid systeem.

Een van de eerste leden was George Bernard Shaw, hij pleitte doodleuk voor het euthanaseren van iedereen die zijn eigen bestaan niet terugverdient, de useless eaters. Hier ligt de basis voor het idee van een sociaaleconomisch meetinstrument om elke burger te beoordelen op basis van zijn “waarde” voor de samenleving, de Chinese sociale kredietscore is een variant hierop.

Fabianisten staan voor een almachtige staat en streven naar een collectivistische dictatuur door een sluipenderwijs doorgevoerde socialistische revolutie. Een geniale zet van de club was tientallen jaren geleden om te helpen bij het uitrollen van de westerse welvaartsstaten zoals wij die kennen. Daarmee was onze samenleving slechts een klein stapje verwijderd van een puur socialistische staat. De ruggengraat van het plan is een leiderschapsprogramma dat bestuurders opleidt, zij openden de London School of Economics en de New School of Social Research om hun gedachtegoed te verspreiden.

In het kader van het Deadline 2020-programma van C40, hebben meer dan 70 steden zich ertoe verbonden gezamenlijk de CO2-uitstoot tegen 2030 te halveren en in 2050 netto koolstofneutraliteit te bereiken.

Het in 2019 opgestelde rapport “The Future of Urban Consumption”, opgesteld door hoogleraar Energie- en Klimaatpolitiek John Barrett van de Universiteit van Leeds biedt een gitzwart scenario. De doelstellingen werden in 2023 nogmaals bekrachtigd en passen naadloos in de Fabianideologie van totale controle op het leven van alle burgers. Zo bezit u volgens het rapport in de radicaalste prognose in 2030 geen auto, eet u geen vlees of zuivelproducten, koopt u maximaal drie kledingstukken per jaar en mag u eens in de drie jaar een vliegreis maken van maximaal 1500 kilometer.

Het rapport zwijgt wijselijk over de manier waarop deze doelen gerealiseerd worden, maar het behoeft weinig voorstellingsvermogen dat de CBDC, digitale identiteit en het sociale kredietsysteem met een persoonlijk CO2-budget hiervoor noodzakelijk zijn.

Tussen de regels van duurzaamheidsgezever door is te lezen waar deze weg heen leidt. In 2017 produceerde elke Europeaan meer dan drie keer zoveel koolstofdioxide dan in Afrika, tot 2030 moet dat dalen naar de helft en in 2050 zijn we letterlijk gelijk, waarbij overigens ook de Afrikanen nog een keer flink moeten inleveren. Voor de duidelijkheid: CO2 staat synoniem voor welvaart en consumptie en aan het einde van de rit mogen we een factor 15 minder uitstoten, een draconisch streven dat onze welvaart, vrijheid en grondrechten verpulvert.

Het is de taak van gemeenteraadsleden, wethouders en burgemeester om de belangen van inwoners zo goed mogelijk te bedienen, niet om met een communistisch experiment het bestaan onder burgers vandaan te trekken en de stad om te bouwen tot detentiecentra. Gemeentebesturen zijn gekaapt door radicale infiltranten, zodat er een “democratische meerderheid” is om waanzinnige beleidsmaatregelen door te drukken. 

Wie een blik werpt op de website van de Gemeente Amsterdam, ontdekt al snel dat het vaak gaat om personen in dubbelfuncties van ambtenaar, beleidsadviseur of verbonden zijn aan klimaat- of andere SDG-organisaties. In Rotterdam en andere steden is dat niet anders.  Als we deze agenda willen stoppen, moeten we lokaal beginnen en zorgen dat de daders niet meer in anonimiteit kunnen opereren. Dit lijkt me een goede start van het nieuwjaar. 2030 is dichterbij dan u denkt.

https://expose-news.com/wp-content/uploads/2023/06/Arup-C40-The-Future-of-Urban-Consumption-in-a-1-5C-World.pdf

 

Voorwaarheid
Aanmelden nieuwsbrief