Het lijkt erop dat dr. Breggin mijn Substack-artikel ‘Suicidal Society’ niet leuk vindt. Zijn commentaar vindt u hier. Laat mij in de eerste plaats dit tegen dr. Breggin zeggen: laten we praten. Het is tijd voor een goed gesprek.
Je weet misschien waar mijn artikel over de ‘Suicidal Society’ over ging: het idee wint steeds meer terrein in het publieke debat dat we beter af zouden zijn als een groot deel van de bevolking zou ophouden te bestaan. Mensen veroorzaken klimaatverandering; zij zijn een virus dat zich op het aardoppervlak verspreidt. Er zijn er te veel van. Laten we beginnen met het uit de weg ruimen van ouderen door middel van euthanasie – oude mensen zijn duur en nutteloos. We zien hoe dergelijke ideeën steeds vaker opduiken in de mainstream media.
En dan komt het gedeelte waar dr. Breggin nogal boos over lijkt te zijn: ik merk op dat dergelijke ideeën alleen maar grip kunnen krijgen in de samenleving als er een sterke suïcidale wens leeft onder de bevolking. Iedereen kan het volledige artikel hier lezen.
In een notendop: dr. Breggin gelooft dat ik de onschuldige slachtoffers van propaganda de schuld geef, terwijl ik de propagandisten vergiffenis schenk. En het is niet de eerste keer dat ik dat doe. Volgens hem deed ik precies hetzelfde met mijn massavormingstheorie: de onschuldige mensen de schuld geven en de criminele elite vergiffenis schenken. En al vóór de coronacrisis bewandelde ik dit pad al, beweert hij. Hij vond een krantenartikel uit 2018 waarin stond dat ik massamoordenaars beschermde in mijn psychotherapiepraktijk.
Dit is wat ik dr. Breggin voorstel (zoals ik al eerder heb voorgesteld): laten we een openbaar gesprek voeren. Ik heb enkele delen van zijn boek gelezen. Het lijkt mij dat we een aantal gemeenschappelijke doelstellingen hebben. En ik voeg hieraan toe dat ik dankbaar ben voor zijn inspanningen om farmaceutische misdaad aan het licht te brengen.
Voor mij is dit geen kwestie van ‘een debat winnen’ van dr. Breggin – het is een uitnodiging voor een open-minded gesprek. Ik stel voor dat mensen ‘De dageraad van alles’ van Graeber en Wengrow lezen. In het eerste deel van het boek beschrijven de auteurs hoe de inheemse bewoners van Noordoost-Amerika erin slaagden hun tribale samenlevingen vrijwel zonder gebruik van macht of hiërarchische verhoudingen te organiseren. Hoe konden ze dat doen? Omdat ze de kunst van de oprechte spraak in de openbare ruimte beoefenden, uren en uren en uren per week.
Zelfs als er een ernstig misdrijf, zoals moord, werd gepleegd, bewandelden zij het pad van oprechte spraak. Na weken en weken van open gesprekken tussen het sociale netwerk rond het slachtoffer en het netwerk rond de dader, werden de toxische ervaringen van emoties meestal goed genoeg tot uiting gebracht om het stamleven voort te zetten zonder de noodzaak van straf en vergelding.
Dat is waar ik dr. Breggin voor uitnodig: laten we samen de kunst van de spraak beoefenen. Wij hebben inderdaad verschillende meningen. In tegenstelling tot wat dr. Breggin lijkt te geloven, denk ik niet dat de problemen van deze samenleving kunnen worden gereduceerd tot de acties van een ‘kwade elite’. Wij zijn allemaal onderdeel van het probleem, ook de mensen die ten prooi vallen aan de acties van ‘de elite’. Dr. Breggin lijkt dit te interpreteren als ‘slachtofferbeschuldiging’. Naar mijn mening maak ik mensen liever bewust van het feit dat ze niet machteloos zijn. We maken allemaal deel uit van het probleem en kunnen daarom allemaal bijdragen aan de oplossing.
En dat doen we in de eerste plaats door openheid en bereidwilligheid naar degenen die een andere mening hebben dan wij. Zoals ik eerder opmerkte, is dit in mijn analyse de essentie van de metafysische revolutie die we doormaken: aan de ene kant hebben we een massa in de greep van dit nieuwe soort leugen en manipulatie die we ‘propaganda’ noemen; aan de andere kant zien we de opkomst van een groep mensen verenigd door oprechte spraak. In de massa heeft iedereen dezelfde gepropageerde mening. In de groep hebben mensen allemaal hun eigen, individuele mening. En dat maakt dat ze graag met elkaar praten en naar elkaar luisteren. Zodra de groep energetisch machtiger wordt dan de massa, is het tijdperk van het totalitarisme voorbij.
Dr. Breggin, laten we eens kijken of spraak ons kan verenigen over onze meningsverschillen heen. Ik hoop dat u mijn uitnodiging vriendelijk accepteert.
Mattias