Hieronder de speech van Jeroen Pols gegeven tijdens de demonstratie op 5 februari jl. in Amsterdam. Een demonstratie gericht tegen de komst van de CBDC.
Beste mensen,
De afgelopen jaren tijdens de coronacrisis hebben wij kennis gemaakt met de totalitaire ambities van onze overheid. De regering bepaalde wanneer u buiten mocht zijn, met hoeveel personen, of u uw verjaardag mocht vieren, of u mocht werken of naar school gaan, wij hadden een id-bewijs en QR-code nodig om naar een café of restaurant te gaan, of u uw stervende vader of moeder mocht bezoeken en welke mening we mochten hebben. Als u deelnam aan een demonstratie bestond de kans dat de overheid u het ziekenhuis insloeg of opsloot.
Dit was een eerste kennismaking met het nieuwe normaal waarin onze fundamentele vrijheden voorwaardelijk werden. Inmiddels lijkt ons leven genormaliseerd, maar niets is minder waar. Op de achtergrond vinden grote veranderingen plaats die ons leven definitief zullen veranderen.
Naar verwachting drukt de politiek dit jaar de Central Bank Digital Currency (CBDC) door onze strot. Of u dat wilt of niet, die CBDC in combinatie met de digitale ID komt er. Dat is al voor u besloten en wat wij daarvan vinden doet er niet toe. De Europese Commissie maakte een enorm budget van ruim 120 miljard euro vrij voor de benodigde digitale infrastructuur.
Wij staan daarmee op een keerpunt in de geschiedenis waarmee we onze fundamentele vrijheden definitief dreigen te verliezen. Wij worden door het regime Rutte in een digitale gevangenis geleid waarin de overheid elk facet van ons leven gaat bepalen.
Uw digitale identiteit zal eerst alleen een id-bewijs, rijbewijs, medische dossiers, vaccinbewijs en bijvoorbeeld het Burgerservicenummer. Dit zal in de toekomst snel uitgebreid worden met zogenaamde ‘attributen’ van talrijke private en overheidspartijen met betalingsverkeer, kredietgevers, belastingaangiften, universiteitsinschrijving, autohuur, reisgegevens, Internetgedrag, boodschappen, sociale mediagebruik, geld, CO2-budget en alle andere denkbare facetten van het persoonlijke leven krijgen een plekje in deze alomvattende dataverzameling. Aan deze digitale id zal ook de CBDC gekoppeld worden.
CBDC’s vormen een machtig instrument om uw gedrag tot op microniveau te bepalen. Het is programmeerbaar geld waarvan de staat kan bepalen waaraan, wanneer en waar u dit uitgeeft. Arno Wellens omschrijft dit heel terecht als voedselbonnen, want het is geen geld.
En als we aan voedselbonnen denken, dan denken we aan? Juist, aan de vorige periode dat Nederland onder een totalitair bewind stond, ruim tachtig jaar geleden. En dan denken velen, alweer de vergelijking met de Oorlog? Ja alweer, want deze vergelijking is onvermijdelijk. Ik zal dat uitleggen.
In 1939, een jaar voor het begin van de oorlog, trad de Distributiewet in werking. Doel daarvan was om in geval van oorlog of andere buitengewone omstandigheden een doelmatige distributie van goederen te regelen. Nederland tuigde een nauwgezet gedegen administratief systeem op zodat iedereen over een stamkaart beschikte dat tegelijkertijd als identiteitsbewijs gebruikt werd.
In 1939 deed onze eigen regering suiker op de bon maar na de inval maakte de bezetter dankbaar gebruik van dit systeem.
Zonder stamkaart konden burgers geen voedsel of goederen meer krijgen. En om aan een stamkaart te komen moest met zich eerst bij de overheid melden. Daarvoor was een persoonsbewijs nodig. Was alles in orde, dan kreeg je op het persoonsbewijs een controlezegel geplakt.
Het doel hiervan was om te voorkomen dat niet geregistreerde, illegale mensen aan voedsel of energie konden komen. Dat kon alleen door een waterdichte controle op de leveringsketens van voedsel en energie.
De rantsoeneringen waren net genoeg was om te overleven, zodat dit niet met anderen gedeeld kon worden en ruilhandel was verboden. De winkelier kreeg geen nieuwe goederen zonder de bonnen in te leveren. Mensen die niet aan de regels voldeden, zoals ondergedoken joden, hadden geen toegang tot voedsel. Als ze je niet konden vinden, dan werd je in ieder geval uitgehongerd. Voedselbonnen zijn het ultieme middel om de bevolking volledig te controleren. Toegang tot voedsel en energie controleren is een oorlogswapen.
De voedselbonnen waren dus een betaalmiddel waarmee de bezetter bepaalde wat, hoeveel en wanneer dit besteed kon worden gekoppeld aan een identiteitsbewijs. Herkenbaar? Dat lijkt verdomd veel op de mogelijkheden die de CBDC biedt. Alleen is het systeem veel nauwkeuriger en geavanceerder dan de voedselbonnen.
Als u bijvoorbeeld een verkeerde mening heeft, als u deelneemt aan een demonstratie, als u een verkeerde website bezoekt of als u niet braaf bent, dan wordt gewoon uw geld uitgezet. Dan kunt u niets meer en staat u machteloos met de rug tegen de muur.
En dan denken velen, dat zouden ze toch nooit doen. Tegen deze mensen zeg ik, oh nee? De geschiedenis leert dat als een overheid een machtsmiddel heeft, dit ook gebruikt.
En kijk naar de afgelopen drie jaar, tot welke maatregelen onze overheid toe in staat was. Zogenaamd om onze gezondheid te beschermen moesten wij onze fundamentele vrijheden opgeven. De regering laat zien dat zij onze Grondwet ziet als een vrijblijvend advies.
Als we kijken naar de klimaat- en stikstofagenda, de 2030-doelen, dan zijn de gestelde doelen alleen haalbaar als wij ons leven drastisch beperken of stoppen met leven. Voor het hogere doel zullen we enorme offers moeten gaan brengen. De regering is bezig de CO2-uitstoot tot 2030, dat is over minder dan zeven jaar, met 55% terug te brengen. Wat denkt u dat dit betekent voor uw leven? Wat dit betekent voor uw fundamentele vrijheids- en mensenrechten? Veel mensen lijken dat nog niet te beseffen.
Deze krankzinnige doelen kunnen alleen gehaald worden door onze fundamentele vrijheden en mensenrechten opzij te schuiven. Dat betekent dat reisverkeer tot een minimum beperkt gaat worden en uw voedingspatroon drastisch gewijzigd wordt. Vergeet vlees en melkproducten, u krijgt eiwitbrokjes gemaakt uit insecten. U mag thuiszitten in een koude woning en alleen om binnen uw 15-minutendistrict mag u met uw digitale geld de minimale rantsoenen afhalen. Uw digitale id zal nauwkeurig bijhouden of het beschikbare CO2-budget niet overschreden wordt en uw CBDC’s zijn zo geprogrammeerd dat deze buiten uw district niet uitgegeven kunnen worden.
Net als onder de bezetter is in dit systeem een totale controle op de voedsel- en energieketen noodzakelijk, en dat is wat op dit moment gebeurt. Er is een frontale aanval op onze voedsel en energievoorziening. Honderdduizenden gezinnen zitten thuis in de kou door kunstmatig opgedreven energieprijzen waarbij de overheid gaat bepalen hoeveel gas en stroom u mag gebruiken.
Boeren worden onderworpen aan totaal bezopen administratieve lasten en voorwaarden om de productie te saboteren. Hoge energie- en kunstmestprijzen maken de productie nog duurder en duizenden worden gedwongen uitgekocht of stoppen. Iedereen die nog een beetje kan nadenken begrijpt dat dit beleid tot voedselschaarste gaat leiden. Er komen voedselhubs en de supermarkten zijn klaar voor de uitrol van deze agenda. De voedselketen wordt onder volledige controle van de overheid gebracht.
Als we niets doen dan zullen onze vrijheid en onze manier van leven voorgoed verdwijnen. De vraag is wat kunnen we hiertegen doen?
Het antwoord is niet eenvoudig. Demonstraties als deze zijn belangrijk om bewustwording te creëren, maar dat heeft geen invloed op het beleid. Het regime interesseert het namelijk helemaal niet wat u en ik willen.
Het eerste dat u kunt doen is voorkomen dat contant geld verdwijnt. De belofte van Kaag dat contant geld blijft bestaan naast digitaal geld is de zoveelste keiharde leugen. Al tientallen jaren voert de overheid samen met het bedrijfsleven een oorlog tegen contante geld. Probeert u maar eens uw eigen geld van de rekening te halen? Uw wordt als een crimineel behandelt.
Blijf daarom zoveel mogelijk gebruik maken van contante betalingen en mijdt bedrijven die geen cash accepteren.
Het tweede: weiger deelname aan de digitale identiteit en CBDC’s, non-compliance en non- cooperation, niet meedoen en niet meewerken.
Ook dat is niet eenvoudig.
De invoering zal geleidelijk gaan met de plechtige belofte dat uw privacy verzekerd is en het geld niet geprogrammeerd gaat worden. Consultancybedrijven als McKinsey produceren hiervoor draaiboeken. Hoe maken we meedoen aantrekkelijk? Betalingsgemak, voordeeltjes en misschien wel een tegoed voor gratis boodschappen bij Albert Heijn. Dat zal voor veel mensen moeilijk te weerstaan zijn, maar zodra de uitrol compleet is zullen alle beloftes vergeten zijn en ligt uw toekomst in handen van een groep psychopaten die geen interesse hebben in uw welzijn of levensgeluk.
De Europese Commissie schat zelf dat in 2030 80% van de mensen zullen deelnemen. Daarna zal de druk steeds groter zijn en net als tijdens corona zullen weigeraars uitgesloten worden uit de samenleving. Zo zullen steeds meer betalingen alleen met DCBC mogelijk zijn. Wat doet u bijvoorbeeld als de huur niet meer betaald kan worden? Als u geen voedsel meer kan kopen?
Het gaat geen eenvoudige strijd worden en het zal veel offers vragen, maar het gaat hier over onze fundamentele vrijheidsrechten, het recht op eigendom, vrijheid van meningsuiting, vrijheid tot zelfbeschikking, vrijheid om te bewegen. Het gaat om de vrijheid om keuzes te maken, en daarbij hoort ook het recht om verkeerde keuzes te maken.
Het gaat om onze vrijheid waarvoor in het verleden een zwaar gevecht geleverd is en honderdduizenden mensen hun leven gaven. Veel mensen lijken vergeten te zijn wat vrijheid betekent. Die halen hun schouders op. Ach, dat gezeur over vrijheid.
Maar vrijheid en het leven in een rechtsstaat is net als gezondheid, zij lijkt vanzelfsprekend totdat zij verdwenen is. Dan pas merk je dat vrijheid net als gezondheid onbetaalbaar en essentieel zijn voor ons levensgeluk.
We kunnen dit alleen samen doen, alleen als we als massa opstaan tegen deze frontale aanval op onze vrijheid.
Het gaat hier om de essentie van wat ons tot mensen maakt, om de menselijke waardigheid die zonder vrijheid niet kan bestaat en als we niet bereid zijn hiervoor te vechten, waarvoor dan wel?
