Door Jan B. Hommel, neuroloogIk heb het weleens eerder besproken, maar ik zag dit vanochtend voorbijkomen. Goed om er even aandacht aan te besteden. Het gaat over elastine, de elastische vezels die onder andere in je grote en middelgrote bloedvaten zitten, en in de huid. In de bloedvaten hebben die als functie om de drukverschillen tussen de systole en diastole op te vangen. De huid laat ik even voor wat het is, dat kunnen mensen zelf lezen. Ik beperk me tot de bloedvaten.
Omdat we bij het ouder worden steeds meer elastinevezels verliezen, worden onze bloedvaten stijver, wordt het verschil tussen systole en diastole steeds groter en krijgen we rimpels. Jarenlang was een ‘geïsoleerde systolische hypertensie’ een erkende ‘ziekte’, terwijl het gewoon de normale fysiologie van de oudere mens is.
Arne Burkhardt was een hoogleraar pathologie met meer dan 40 jaar ervaring in het vak. Toen hij zich voor het eerst kritisch uitte over de mRNA-vaccins, werd hij tot zijn eigen verbijstering uitgelachen, gekleineerd, en zelfs afgezeken door zijn eigen collega’s. Terwijl hij enkel en alleen vertelde wat hij onder de microscoop zag. En dat was niet fraai.
Burkhardt is niet meer. Op 79-jarige leeftijd probeerde hij zijn gehandicapte zoon van een verdrinkingsdood te redden. De zoon overleefde het, hij zelf niet. En wie zijn voordrachten van de laatste tijd heeft gezien, weet dat hij qua hart allesbehalve gezond was: hij kon geen hele zinnen meer uitspreken, maar hapte regelmatig halverwege naar adem. Hoe dan ook, het werk waar hij de initiatiefnemer was, gaat gewoon door. Dit is een van de resultaten.
Ik heb destijds alle drie de persconferenties gezien die Burkhardt zelf op touw zette. Hij vond namelijk nergens gehoor, en niemand wilde hem een podium geven. We weten nu dat dat een bewust doel was, dat systematisch werd nagestreefd: de critici het zwijgen opleggen. Zo ook een emeritus hoogleraar pathologie, met een staat van dienst van meer dan 40 jaar. Het troostte mij destijds. Waarom zou het mij niet overkomen, als het zelfs mensen als Burkhardt overkwam?
Zo even uit mijn hoofd: bij de eerste teleconferentie besprak hij 11 mensen die plotseling overleden waren, kort na vaccinatie. Zes van hen werden dood aangetroffen. Die mensen waren op dat moment niet ziek. Ze werden in een auto gevonden, in bed, thuis, etc. Het was dan ook weinig waarschijnlijk dat ze op dat moment COVID-19 hadden.
Burkhardt liet zien dat die mensen overal ontstekingshaarden hadden in het lichaam, ook in organen waar je ze niet graag wilt hebben. Hij had het sterke vermoeden dat dit door de vaccinatie veroorzaakt werd, omdat al duidelijk was dat het mRNA-vaccin zich over het hele lichaam verspreidde.
Ik heb me destijds dagen lang het hoofd gebroken over wat er zo anders was aan de persconferentie van Burkhardt, in vergelijking met een normale pathologiebespreking, waarvan ik er vele heb meegemaakt. Om uiteindelijk tot de conclusie te komen, dat er niets anders aan was. Maar hoewel het inderdaad aannemelijk was dat de bewuste 11 mensen op het moment van overlijden geen COVID-19 hadden, hield ik een slag om de arm: Burkhardt had immers niet bewezen dat het aan het vaccins lag? Het zouden in theorie ook nog om de langetermijngevolgen van COVID-19 kunnen zijn? En dus heb ik me er verder niet over uitgelaten, simpelweg omdat behalve dat de patholoog niet liegt, hij ook heel geduldig is. Er zouden nog wel meer gevallen komen, en er zouden wel antistoffen beschikbaar komen die het onderscheid konden maken.
Die kwamen er ook: antistoffen tegen het spike-eiwit en tegen het nucleoproteïne. Het eerste zit zowel in het vaccin als in het virus, maar het tweede alleen in het virus. Tijdens de derde persconferentie liet Burkhardt daarmee zien dat zijn vermoeden juist was. De ontstekingsreacties in de organen werden veroorzaakt door het vaccin, niet door het virus zelf: de kleuringen op het spike-eiwit waren daverend positief, die op het nucleoproteïne bleven alle negatief. Dat resultaat is inmiddels een aantal malen herhaald, en die gevallen zijn ook gepubliceerd. Maar Burkhardt liep ver vooruit op deze publicaties.
Terug naar de elastine, waar deze ingezonden brief over gaat. Bij de eerste elf mensen was er een vrouw van 87 met een dissectie van de grote lichaamsslagader, die volgens Burkhardt ook door de vaccinatie veroorzaakt was. Dat vond ik bijzonder weinig overtuigend: zelfs al zou de vaccinatie er toe bijgedragen hebben, op die leeftijd hoeft de Man met de Zeis niet zorgvuldig te kijken welk gereedschap hij zal gebruiken: elke greep in Zijn gereedschapskist volstaat. Dat overtuigde mij dan ook niet.
In deze ingezonden brief is dat anders. Het gaat om een 29-jarige man die plotseling en onverwacht overleed, 97 dagen na de eerste vaccinatie en 67 dagen na de tweede vaccinatie met het vaccin van Pfizer. De oorzaak blijkt een dissectie – scheur – in de grote lichaamsslagader te zijn, een heel zeldzame oorzaak op die leeftijd, die eigenlijk alleen wordt gezien bij mensen met een erfelijke bindweefselziekte zoals het syndroom van Marfan of een Ehlers-Danlos type IV.
Wat Burkhardt laat zien is dat er een infarct is in de grote lichaamsslagader waarbij de elastine-vezels stuk zijn gegaan: de waarschijnlijke oorzaak voor de dissectie. Zo’n infarct ontstaat doordat de penetrerende vaatjes die vanuit het bloedvat de wand inlopen, afgesloten worden. En ja, het zijn vooral de kleine bloedvaatjes waar veel spike-eiwit op wordt aangetroffen, zoals al overtuigend werd aangetoond in diverse publicaties in het hart en de huid. Maar: op dit preparaat zijn geen kleuringen gedaan, waarschijnlijk omdat het preparaat dateert van voordat die beschikbaar waren. Dus hier hou ik enige twijfel, al acht ik het waarschijnlijk dat het inderdaad de vaccinatie is geweest die dit veroorzaakt.
Dat is bij de tweede casus niet zo. Het gaat om een 41-jarige man die plotseling overleed terwijl hij in het zwembad lag om te trainen voor een triathlon. Je zou zeggen dat het dan om een gezond iemand gaat. De oorzaak blijkt een zieke kransslagader te zijn, waarbij er uitgebreide destructie van de elastinevezels te zien was. Wanneer de man gevaccineerd was, kon niet achterhaald worden, maar dat hij gevaccineerd was, staat vast. Hij had de vaccinatie nodig om met zijn 7 jaar oude dochter naar zwemles te mogen. Bovendien werd het bevestigd bij histopathologisch onderzoek: kleuringen op het spike-eiwit waren positief op de kleine bloedvaatjes, en in de hartspier zelf, de kleuringen op het nucleoproteïne bleven negatief. Dat is wat men in de pathologie als sluitend bewijs ziet.
Dit zijn natuurlijk slechts twee gevallen en dus zeggen deze gevallen niets over hoe vaak dit nu eigenlijk voorkomt. Het enige dat we weten, is dat er meer van dit soort gevallen zullen zijn, want slechts een heel kleine fractie van mensen die kort na vaccinatie overlijdt, wordt geobduceerd, waarbij er dan ook nog uitgebreid histopathologisch onderzoek moet worden gedaan om een betrouwbare uitspraak te kunnen doen of de vaccinatie de oorzaak is of niet.
Waar mijn zorg ligt – en die van Burkhardt voor zijn dood – zijn niet eens de mensen die acuut overlijden aan de gevolgen van vaccinatie. Ook daarvan weten we niet hoeveel het er zijn. Mijn zorg is dat er heel veel jongeren zijn waarbij de grote lichaamsslagader of andere grote vaten beschadigd worden zonder dat ze dat weten. Van een infarctje in een grote of middelgrote slagader merk je namelijk niets. Ik heb mensen gezien met een reuscelarteritis (ontsteking van de grote en middelgrote bloedvaten) waarbij de hele aorta ontstoken was, en die zich alleen maar lamlendig voelden. Na behandeling met prednison knappen ze vaak snel op, maar in de laatste jaren zag ik tot mijn stomme verbazing dat na enkele maanden de aorta nog steeds fors ontstoken was (FDG-PET-scan), terwijl de patiënten zelf zich al weer kiplekker voelden.
Het punt is dat bij die infarctjes in de vaatwand, veroorzaakt door de vaccinatie, het elastine ernstig beschadigd wordt. Elastine dat een halfwaardetijd van 70 jaar heeft – zo’n beetje de houdbaarheidsdatum van de mens – maar bij deze kinderen en jongeren dus al veel eerder stuk gaat en verdwijnt, en dan ook nog heel vlekkig, waarbij grote delen – hoop ik – gespaard blijven, maar andere delen niet. Het kan niet anders dan dat de bloedvaten op die plekken kwetsbaar worden. De elasticiteit verdwijnt op die plaats, en één van de gevolgen daarvan is dat de bloeddruk op die plekken minder goed opgevangen kan worden. Met als gevolg aneurysma’s en dissecties. Ik denk dat ik daarmee wel reden heb tot enige zorg. Vergeet niet dat het eerste geval pas 97 dagen na de 1e vaccinatie overleed. Ik denk dat de tussenliggende periode nog veel langer kan zijn.
Kritische opmerkingen vind ik prima: maar bespaar me de opmerking dat dit maar ‘case-reports’ zijn en dus weinig zeggingskracht hebben. Obductie- en pathologiestudies zijn altijd ‘case-reports’. Dit zijn geen hengelstudies in grote databases die notoir onbetrouwbaar zijn. Obductie- en pathologiestudies zijn er niet op gericht om uit te onderzoeken hoeveel mensen dit overkomt, maar zijn er op gericht om een doodsoorzaak te vinden. Dit zijn geen studies over getallen, maar zeer betrouwbare studies over wat de oorzaak van het overlijden is. Waarbij we al heel lang weten dat de patholoog een einddiagnose stelt die in 40-50% van de gevallen afwijkt van de diagnose die bij leven werd gesteld door de behandelende dokter: de patholoog stelt altijd de laatste diagnose. Vanuit die kennis kan men extrapoleren naar andere plotselinge sterfgevallen van jonge mensen die ogenschijnlijk geheel gezond waren.
Hoeveel er dat zijn? Dat weten we niet. Hoeveel er nog gaan komen? Dat weten we ook niet. We weten alleen dat ze er zijn. En dat er meer gaan komen.
