De uitspraak

Mijn showproces voor gedachtemisdaden voor de strafrechtbank in het Nieuw Normaal Duitsland verliep dus vrij goed. Ik ben vrijgesproken. Technisch gezien is het nog niet voorbij, want de aanklager heeft een week de tijd om in beroep te gaan tegen de beslissing, maar gezien de omstandigheden betwijfel ik of hij dat zal doen. Hij heeft zichzelf gisteren voor een groot publiek voor gek gezet. Ik kan me niet voorstellen dat hij dat nog eens wil doen.

Ik zal mijn dag in de rechtbank in detail beschrijven zodra ik een week heb geslapen. Ik ben uitgeput. Deze kafkaëske schijnvertoning van gerechtigheid duurt nu al acht maanden en het is behoorlijk stressvol geweest. Voor nu geef ik alleen een paar links naar verslagen van het proces en mijn verklaring voor de rechtbank (die iedereen mag delen en opnieuw publiceren).

Ondanks (of misschien wel dankzij) de berichtgeving over dit verhaal door een deel van de reguliere pers – d.w.z. The Atlantic en Neue  Zürcher  Zeitung – Matt Taibbi voor Racket News en veel onafhankelijke media – heeft geen enkele Duitse journalist de moed gehad (of toestemming gekregen) om hierover te berichten. Dus hier volgt wat berichtgeving van de onafhankelijke Duitse media.

• Aya Velázquez heeft uitgebreide verslagen en analyses gepubliceerd in zowel Engels als Duits, die ik aanbeveel. (Aya begrijpt het. Het echte verhaal gaat hier niet over mij; het gaat over de criminalisering van afwijkende meningen, een onderwerp waarmee Aya maar al te bekend is).
• Epoch TV interviewde mij en mijn advocaat, Friedemann Däblitz, na het proces. Je kunt het bekijken op YouTube, als het nog niet gecensureerd is. De Epoch Times schreef over het proces (in het Duits):

Uli Gellermann besteedde er aandacht aan in zijn blog op Rationalgalerie en Apolut. En een artikel voor Multipolair is in de maak. En ik denk dat dit het tot nu toe is wat betreft de Duitse pers.

CORRECTIE: RT DE deed ook verslag van de rechtszaak en publiceerde dit artikel gisteren. Ik was niet op de hoogte van het stuk toen ik dit publiceerde, omdat RT hier in Duitsland zwaar gecensureerd of “zichtbaarheidsgefilterd” is. Mijn dank aan Ulf Martin voor het onder mijn aandacht brengen.

Hier is de verklaring die ik voorlas in de rechtszaal. Je kunt je waarschijnlijk wel voorstellen hoe de rechter en de aanklager erover dachten. (Zo niet, lees dan het verslag van Aya’s Velázquez. Het gedeelte waar de rechter een mondkapje opzette om een statement te maken terwijl ze de rechtszaal verliet, is waarschijnlijk mijn favoriete gedeelte).

Deze gang van zaken zou absurd komisch zijn als ze niet zoveel woede zou opwekken. Ik kan niet genoeg uitdrukken hoe beledigend het is om gedwongen te worden om hier te zitten en mijn verzet tegen fascisme te bevestigen. Al meer dan dertig jaar schrijf ik en spreek ik me uit tegen fascisme, autoritarisme, totalitarisme enz. Iedereen kan een onderzoek op internet doen, mijn boeken vinden, de recensies van mijn toneelstukken lezen, mijn essays lezen en in twee of drie minuten ontdekken wie ik ben en wat mijn politieke standpunten zijn. En toch word ik door de Duitse autoriteiten beschuldigd van het verspreiden van pro-nazipropaganda. Ik word hiervan beschuldigd omdat ik twee tweets heb gepost waarin ik het officiële verhaal van covid in twijfel trek en de nieuwe, ontluikende vorm van totalitarisme die het heeft voortgebracht – het zogenaamde “Nieuwe Normaal” – vergelijk met nazi-Duitsland.

Laat ik heel duidelijk zijn. In die twee tweets, en in mijn essays in de jaren 2020 tot 2022, en in mijn huidige essays, heb ik de opkomst van deze nieuwe vorm van totalitarisme inderdaad vergeleken met de opkomst van de bekendste vorm van totalitarisme uit de 20e eeuw, namelijk nazi-Duitsland. Ik heb deze vergelijking gemaakt en de overeenkomsten en verschillen tussen deze twee vormen van totalitarisme keer op keer geanalyseerd. En dat zal ik blijven doen. Ik zal deze nieuwe, opkomende vorm van totalitarisme blijven analyseren en proberen te duiden, me ertegen blijven verzetten en mijn lezers ervoor blijven waarschuwen.

Zo functioneren democratische samenlevingen niet. Zo functioneren totalitaire systemen.

Niet elke vorm van totalitarisme is hetzelfde, maar ze hebben wel gemeenschappelijke kenmerken. Mensen dwingen om symbolen te tonen van conformiteit met de officiële ideologie is een kenmerk van totalitaire systemen. De “noodtoestand” uitroepen en grondwettelijke rechten intrekken zonder gerechtvaardigde reden is een kenmerk van totalitaire systemen. Protesten tegen regeringsdecreten verbieden is een kenmerk van totalitaire systemen. Het publiek overspoelen met leugens en propaganda om mensen angst aan te jagen tot hersenloze gehoorzaamheid is een kenmerk van totalitaire systemen. Samenlevingen isoleren is een kenmerk van totalitaire systemen. Afwijkende meningen censureren is een kenmerk van totalitaire systemen. Mensen hun baan ontnemen omdat ze weigeren zich te conformeren aan de officiële ideologie is een kenmerk van totalitaire systemen. Massahaat tegen een “zondebok” aanwakkeren is een kenmerk van totalitarisme. Critici van de officiële ideologie demoniseren is een kenmerk van totalitaire systemen. De wet instrumentaliseren om andersdenkenden te straffen en critici van de autoriteiten tot voorbeelden te maken is een kenmerk van totalitarisme.

Ik heb de opkomst van al deze kenmerken van totalitarisme in samenlevingen in het hele Westen – inclusief maar niet beperkt tot Duitsland – gedocumenteerd sinds maart 2020. Ik zal dat blijven doen. Ik zal lezers blijven waarschuwen voor deze nieuwe, opkomende vorm van totalitarisme en blijven proberen het te begrijpen, en ertegen in verzet blijven komen. Ik zal deze nieuwe vorm van totalitarisme vergelijken met eerdere vormen van totalitarisme, en specifiek met nazi-Duitsland, wanneer dat gepast is en bijdraagt aan ons begrip van de huidige gebeurtenissen. Dat is mijn taak als politiek satiricus en commentator, en als auteur, en mijn verantwoordelijkheid als mens.

De Duitse autoriteiten kunnen me daarvoor straffen. U heeft de macht om dat te doen. U kunt een voorbeeld van me maken. U kunt me een boete geven. U kunt me opsluiten. U kunt mijn boeken verbieden. U kunt mijn inhoud op het internet censureren, zoals u heeft gedaan. U kunt me belasteren en mijn inkomen en reputatie als auteur beschadigen, zoals u heeft gedaan. U kunt me demoniseren als een “samenzweringstheoreticus”, als een “anti-vaxxer”, een “covidontkenner”, een “idioot” en een “extremist”, wat u heeft gedaan. U kunt me voor de strafrechter slepen en me hier, in Duitsland, in het bijzijn van mijn vrouw, die Joods is, laten ontkennen dat ik een antisemiet ben die de Holocaust wil relativeren. U heeft de macht om al deze dingen te doen.

Ik hoop echter dat u op zijn minst de integriteit hebt om dit te noemen wat het is, en u zich niet verschuilt achter valse beschuldigingen dat ik op de een of andere manier de nazi’s steun door de opkomst van een nieuwe vorm van totalitarisme te vergelijken met de opkomst van een eerder totalitair systeem, een systeem dat dit land in de 20e eeuw in zijn greep kreeg en uiteindelijk vernietigde, en miljoenen mensen vermoordde in het proces, omdat te weinig Duitsers de moed hadden om op te staan en zich ertegen te verzetten toen het begon. Ik hoop dat u op zijn minst de integriteit hebt om niet te doen alsof u echt gelooft dat ik pro-nazipropaganda verspreid, terwijl u heel goed weet dat dat niet is wat ik doe.

Niemand met enige integriteit gelooft dat ik dat doe. Niemand met enige integriteit gelooft dat mijn tweets in 2022 dat deden. Elke journalist die verslag heeft gedaan van mijn zaak, iedereen in deze rechtszaal, begrijpt waar deze vervolging eigenlijk over gaat. Het heeft niets te maken met het straffen van mensen die daadwerkelijk pro-nazipropaganda verspreiden. Het gaat om het bestraffen van afwijkende meningen en een voorbeeld stellen van afwijkende meningen om anderen te intimideren en het zwijgen op te leggen.

Zo functioneren democratische naties niet. Zo functioneren totalitaire systemen.

Wat ik nog meer hoop, is dat deze rechtbank een einde maakt aan deze vervolging en de wet eerlijk toepast, en niet toestaat dat deze wordt gebruikt als voorwendsel om mensen zoals ik, die kritiek hebben op regeringsdictaten, mensen die de leugens van regeringsfunctionarissen aan de kaak stellen, mensen die weigeren feiten te ontkennen, die weigeren absurde gehoorzaamheidsrituelen op commando uit te voeren, die weigeren kritiekloos bevelen op te volgen, te straffen.

Omdat de kwestie hier veel groter en veel belangrijker is dan mijn kleine “tweet”-geval.

We staan, wederom, op een kruispunt. Niet alleen hier in Duitsland, maar in het hele Westen. Mensen werden een beetje gek, een beetje fascistisch, tijdens de zogenaamde covidpandemie. En nu staan we hier. Er liggen twee wegen voor ons. We moeten kiezen… u, ik, wij allemaal. De ene weg leidt terug naar de rechtsstaat, naar democratische principes. De andere weg leidt naar autoritarisme, naar samenlevingen waar autoriteiten per decreet regeren, en dwingen, en de wet verdraaien in alles wat ze maar willen, en dicteren wat realiteit is en wat niet, en hun macht misbruiken om iedereen die het niet met hen eens is het zwijgen op te leggen .

Dat is de weg naar totalitarisme. Die weg hebben we al eerder bewandeld. Laten we het alsjeblieft niet weer doen.