De vele facetten van de huidige informatieoorlog

De censuur neemt toe. CEO’s worden opgesloten als ze niet meewerken aan de Stasi-structuren van de Deep State, de Blob of de kwaadaardige elite, typerend voor fascisme waar bedrijven eerst vrijwillig meewerken uit winstoogmerk of marktpositie om er daarna achter te komen dat er geen weg terug meer is.

Toch is censuur maar een onderdeel van de informatieoorlog die tegen de burger wordt gevoerd. We hebben de lastercampagnes meerdere keren gezien: opeens schrijven alle media over hetzelfde onderwerp, meestal onbewezen roddelpraat over Trump, Tate, Baudet of mijzelf of wie er op dat moment maar in het nieuws is met systeemkritiek. Door het frequent inzetten van het diffamatiewapen is het patroon volledig zichtbaar geworden.

Toch trappen ook veel ‘wakkeren’ gedeeltelijk in de laster. Recentelijk werden de gebroeders Tate weer opgepakt en werd hun huis weer overhoop gehaald. In feite was dit geen nieuwe aanklacht, maar een soort reminder aan het publiek: “Deze jongens zijn niet te vertrouwen”. De aanklachten zijn vaag – mensenhandel, prostitutie en criminele organisatie – en het is hoogst merkwaardig dat er nog steeds geen inhoudelijke behandeling is geweest. Voor hen die al wat meer ervaring hebben met de tactieken van het OM zijn dit soort ‘feiten’ rode vlaggen. Natuurlijk is de aanklacht mensenhandel knettergek, maar daar gaat het ook niet om. Door dit soort dingen te herhalen blijft er toch een zweem van vrouwonvriendelijkheid en financiële loucheheid aan hangen. Daarmee, op onderbuikgevoelens dus, houden veel mensen afstand zonder dat er bewijs is geleverd, zonder dat er zelfs maar een rechtsgang is geweest. Zo gaat dat in de court of public opinion. Advies: als een criticus wordt aangepakt of opgepakt, zoom dan uit; vaak is er kort daarvoor iets gezegd waar de Deep State niet blij mee is.

Een ander voorbeeld is Pavel Durov, de CEO van Telegram. Hij wordt nu vastgehouden in een cel in Frankrijk [hij is inmiddels op borgtocht vrij, maar mag Frankrijk niet uit – red.]. Aanklachten als criminele organisatie, terrorisme, kinderporno etc. etc. worden ten laste gelegd. Ook hier is er waarschijnlijk niemand die echt gelooft dat Pavel zich hiermee bezig hield, sterker nog, de aanklachten stellen dat hij gelegenheid gaf d.m.v. zijn chat-app. Dat is een beetje zoals de architect van een gebouw aanklagen voor de drugsdeal die werd gepleegd in dat gebouw. Dat dit een afpersingszaak is om toegang te krijgen tot Telegram is voor vrijwel iedereen wel duidelijk. Dat blijkt ook wel uit WOO-stukken, waar Telegram al vaker werd besproken, en een onrechtmatige manier wordt nagestreefd om toch toegang te krijgen.

Dan komen we bij de derde tak: naast censuur en propaganda (zowel het narratief bestendigen als  critici zwartmaken) doet de Deep State ook aan polarisatie en verwarring zaaien. In militaire termen heet dit Communication & Engagement. Bekijk de video die ik hierover heb gemaakt.

Door foute informatie binnen te brengen in de groep die wordt bestreden, in dit geval critici, ontstaat er achterdocht. In combinatie met het uitlokken van discussies over bijvoorbeeld oorlog, migratie of LHBTI ontstaat er verdeeldheid binnen de groep critici.

Helaas is deze laatste techniek zeer effectief, vooral omdat ‘wakkeren’ of critici niet doorhebben dat dit gebeurt. We kunnen dit de pizza slicer noemen. Als voorbeeld: de oorlog in Oekraïne verdeelde het verzet, daarna – wellicht nog effectiever – verdeelde de oorlog in Gaza het verzet wederom. Ook migratie is een verdeler, net als het klimaat-/milieuverhaal. Het geheim zit in het binair maken van deze kwesties: je bent voor of tegen Oekraïne, je bent voor of tegen migratie, je bent voor of tegen Israël, je bent voor of tegen CO₂ etc. etc.

Als laatste de polarisatie. Deze kan zijn gericht op een persoon – zoals eerder besproken bij de Tate broers, maar er zijn legio voorbeelden – of gericht zijn op een groep. De duidelijkste polarisatie betreft migranten/vluchtelingen/asielzoekers. Deze groepen zijn vrijwel machteloos, hebben geen stem in het debat en kunnen vrij gemakkelijk tot zwart schaap worden gemaakt. Geef ze voordelen ten opzichte van de eigen bevolking en de burger zal schreeuwen dat zij worden voorgetrokken. Laat vervolgens excessen zien begaan door enkele leden uit zo’n groep, en de burger zal roepen dat de onveiligheid ligt aan de moslims, de asielzoekers etc. etc

Ik heb de laatste dagen een paar polls op X gedaan, daar kwamen interessante reacties op.

Wat wellicht opvalt is dat de meeste respondenten de NAVO als grootste bedreiging zien, waarbij zionisme als duidelijke 2de was. Nog interessanter waren de comments onder de poll.

Ik vat samen:

1. Velen vonden de vraag fout, want hun antwoord stond niet bij de opties. Op zich een positief punt, critici laten zich niet voorschrijven. Toch is het wel vreemd dat een vraag wordt bekritiseerd alsof het een strikvraag zou zijn.
2. Wat ook veel naar voren kwam, is de enorme verdeeldheid over Israël. De aanklacht antisemitisme kwam regelmatig langs; de priming voor polarisatie vanuit de Deep State is dus goed gelukt. Kritiek op Israël en/of zionisme ligt gevoelig, wat objectief gezien raar is in een era van revisie van het kolonialisme.
3. Ook waren de antwoorden van mensen die tijdens de C19-periode medestanders waren opvallend fel en denigrerend/beledigend. Vanuit de deugknop en het morele gelijk werden juist beledigingen geuit.

Op het vlak religies ging het los. Bijna 90% van de stemmen gingen naar Islam en Jodendom, het bewijs dat wij-zij denken stevig verankerd is in de Nederlandse maatschappij. Wat ik zeer teleurstellend vind is dat zo’n groot deel critici in deze valse tegenstelling trapt. De bijna 74% anti-islamstemmen laten zien hoe effectief het polarisatiemodel is. Puur onderbuik, want welke macht heeft de islamitische wereld? Hoeveel macht hebben Islamieten in Nederland of de EU? De filmpjes van steekpartijen en obscure imams die verkondigen dat de islam het Westen zal overnemen en de sharia zal invoeren, zijn veelvuldig te zien op sociale media. Daarmee wordt een totaal verwrongen beeld geschapen van de moslimgemeenschappen, want in realiteit is er helemaal geen moslimgemeenschap, maar zijn er diaspora’s uit Turkije, Marokko en andere landen uit het Midden-Oosten en Noord-Afrika, die ook nog weer eens zijn onder te verdelen in etnische groepen (denk aan Berbers en Koerden) en ook nog eens in geloofsgemeenschappen (vergelijkbaar met de gereformeerden, hervormden, Jehova’s getuigen etc.).
 ‘Rechtse’ partijen zoals in Nederland de PVV, maken gretig gebruik van deze onderbuikgevoelens die dus ook volop aanwezig zijn bij ‘wakkeren’. De beleidsproblemen worden toegeschreven aan groepen die geen enkele of zeer weinig politieke macht hebben. Logisch niet te verklaren, maar voor de verdeel-en-heers zeer effectief, zeker na het cultiveren van de angst voor terrorisme dat bijna synoniem is geworden met moslimextremisme. In realiteit zijn vrijwel alle aanslagen met medeweten van de geheime diensten gepleegd, en in veel gevallen zelfs door hen gefaciliteerd of georganiseerd. Denk aan de aanslag in Barcelona, waarvan is toegegeven dat de Spaanse geheime dienst erachter zat. Of de aanval op Israël op 7 oktober 2023, waarvan inmiddels onomstoten vaststaat dat de Israëlische geheime dienst wist dat het zou gebeuren, en waarbij de IDF (het Israëlische leger) meer dan 6 uur nodig had om te reageren! De meeste Israëlische doden zijn hierbij gevallen door ‘friendly fire’. Het beleid dat Israël geen gijzelaars wilde, is de reden dat onschuldige, eigen burgers zijn vermoord.

https://en.wikipedia.org/wiki/Hannibal_Directive.

Dat brengt mij bij de andere grote splijtzwam: de kritiek op Israël of op de politiek van zionisme die steevast in verband wordt gebracht met antisemitisme. Veel topposities bij banken, ngo’s, overheden en bedrijven worden ingevuld door Joden, wat voor veel mensen het bewijs is van een Joods complot. Ik heb daar een serie over gemaakt met Mascha (een van oorsprong Joods-Oekraïense, nu Duitse vrouw).

Complotten zijn van alle tijden, maar zijn zelden georganiseerd door een grote groep mensen. Het is juist kenmerkend dat alleen een kleine groep weet heeft van het masterplan. Het is dus zeer onlogisch om te denken dat alle Joden betrokken zijn bij een wereldcoup. Zelfs de versie dat misschien niet alle Joden, maar dat de samenzweerders uitsluitend Joden zouden zijn, is niet erg waarschijnlijk. Het is veel waarschijnlijker dat juist deze groep die wel veel politieke en financiële macht heeft, maar ook makkelijk te manipuleren is vanuit collectieve trauma’s die door de eeuwen heen zijn opgebouwd, een ideale broedkamer is voor handlangers die, net als het rekruteren van soldaten voor een kalifaat, kunnen worden gerekruteerd voor een verdediging van het Joodse volk en daarbij a- en immorele daden verrichten in de gedachte “het doel heiligt de middelen”.

Het is verleidelijk om problemen te simplificeren en een identificeerbare groep de schuld te kunnen geven, effectief is het alleen niet.

De vraag is nog steeds wat de grootste bedreiging is, maar de antwoorden zijn nu strikt politieke denkbeelden/stromingen. Wat opvalt is dat de verdeeldheid nu groter is. Wat nog meer opvalt zijn de commentaren: veel minder persoonlijke haat en veel meer inzicht. Veelvuldig wordt opgemerkt dat deze begrippen tegenwoordig vaak ingewisseld kunnen worden, of dat de eerste gebaseerd is op nr. 2 tot en met 4, of dat stakeholder-kapitalisme via neoliberalisme en technocratie een socialistische heilstaat wil bereiken.

Natuurlijk zijn de vragen, en bij multiple choice ook de antwoorden, sturend. Toch is het voor mij duidelijk dat het probleem van de coup cognitief wordt begrepen, zelfs of misschien wel juist als het abstract en theoretisch blijft, maar dat wanneer er een nationale en religieuze component wordt toegevoegd, mensen tegen beter weten in alsnog geneigd zijn hun onderbuik te volgen. Dit fenomeen heet shock-induced aggression. Chris Martenson geeft hiervan op YouTube een mooie uitleg.

Kort gezegd, ondanks dat wij als mens wel kunnen begrijpen dat het systeem verantwoordelijk is voor het afnemen van bezit, geluk en toekomst, vallen wij bij genoeg stimulatie toch onze medemens aan en geven hem de schuld, niet omdat dat logisch is, maar omdat deze nu eenmaal dichtbij is en het niet onszelf betreft.

Ik hoop dat bij critici veel meer moeite zal worden gedaan om de primaire reactie te zien en te beheersen, daarmee wordt de Deep State machteloos en de wereld een stuk mooier.

Blijf in liefde.