Door Mr. Jeroen Pols
Dit artikel is eerder gepubliceerd in De Andere Krant Nr. 45.
“Zodra een regering zich inzet om de stem van de oppositie monddood te maken, heeft ze maar één weg te gaan, en dat is op het pad van steeds repressievere maatregelen, totdat zij een bron van terreur wordt voor al haar burgers en een land creëert waar iedereen in angst leeft.”
Dit citaat is afkomstig van de 33ste president van de Verenigde Staten Harry S. Truman in een toespraak aan het Amerikaanse Congres over Interne Veiligheid.
Het punt dat Truman maakt is dat vrijheid van meningsuiting de levensader van de democratie is. Een samenleving waarin de overheid bepaalt aan welke geluiden een podium verschaft mag worden, is de democratie voorbij. De verbanning van David Icke uit 26 Schengenlanden vormt een nieuw dieptepunt in de frontale aanval van het regime Rutte op de vrijheid van meningsuiting.
Kennelijk is de boodschap van de voormalig professioneel voetballer en BBC-sportverslaggever dusdanig bedreigend dat hij in geen geval aanwezig mocht zijn bij de vredesdemonstratie: Icke waarschuwt al tientallen jaren dat een kleine megarijke elite met snode plannen de wereld regeert. Nationale regeringen en mediabedrijven lopen volgens hem aan de leiband van miljardairs als George Soros. De afgelopen jaren doorziet wereldwijd een groeiende massa dit spel zodat de globale elite onder druk staat om deze geluiden uit te bannen.
De macht trok alle registers open met een zorgvuldig geregisseerde aanval. In Kamervragen vroegen Ulysse Ellian (VVD) en Gert-Jan Segers (CU) wat de minister ging ondernemen om te voorkomen dat David Icke zou spreken. Het CIDI [Centrum Informatie en Documentatie Israël, red.] dat nauwe banden heeft met ‘filantroop’ George Soros riep op tot tegendemonstraties om de toespraak te verstoren en de media ging vol op het orgel: Icke was antisemiet en holocaustontkenner.
Zonder een spat van bewijs ontzegde Yesilgöz deze ‘Jodenhater’ vervolgens voor twee jaar lang de toegang tot het land en terloops ook nog 25 andere Schengenlanden, omdat hem anders een podium geboden wordt om zijn theorieën in persoon te verkondigen en dit tot verstoring van de openbare orde zou kunnen leiden. De minister benadrukte dat zij de vrijheid en het demonstratierecht hoog in het vaandel heeft, een net zo absurde redenering als het verbieden van politieke partijen om de democratie te redden. Door gewenning gaat het bijna logisch klinken.
Met deze actie begeeft de minister zich in een wetsvrije ruimte. Ten eerste is het reguleren van demonstraties volgens de Grondwet en Wet Openbare Manifestaties voorbehouden aan de burgemeester. De minister en staatssecretaris hebben geen bevoegdheid in te grijpen.
Voorts is de maatregel een flagrante schending van het Europese Mensenrechtenverdrag (EVRM). Het Europese Hof biedt een bijna onbegrensde vrijheid om kritiek te leveren op de overheid die pas eindigt bij expliciete oproepen tot geweld.
Sprekers mogen standpunten uitdragen die de staat of een deel van de bevolking kunnen beledigen, choqueren of verstoren. Volgens het Hof is inmenging bij demonstraties die schuren met de overheidsvisie zelfs onaanvaardbaar. Sterker, het verspreiden van ideeën die de gevestigde orde uitdagen en pleiten voor geweldloze verandering valt allemaal binnen de vrijheid van meningsuiting en de staat heeft eenvoudigweg de plicht om zich te onthouden van op deze inhoud gebaseerde beperkingen.
Icke mag dus net als iedereen zijn mening verkondigen dat een klein groepje machtswellustelingen de wereld regeren en zelfs dat deze elite bestaat uit ‘reptilians’. Niemand hoeft het daarmee eens te zijn: dat is de kern van de vrijheid van meningsuiting. Dat groepen mensen zich gekwetst voelen of de aankondiging van tegendemonstraties mag evenmin grond zijn voor een verbod. De burgemeester heeft de schone taak te zorgen dat demonstraties doorgang kunnen vinden.
Icke spant binnenkort dan ook een kort geding aan tegen zijn inreisverbod. Zoals Orwell zei: als vrijheid iets betekent, dan is dat het recht om de mensen te vertellen wat ze niet willen horen.
