Door Sasha Latypova
Het originele artikel lees je hier.
Hier lees je [de vertalingen van, red.] Deel 1 en deel 2.
Onlangs sprak ik met Jane Ruby in haar show over mRNA/DNA-vaccins bij dieren en het bevat veel materiaal dat ik wilde opnemen in deel 3 van de serie “Genetische vaccins in dieren en voedsel”.
Zo’n 6000 jaar lang is het niet nodig geweest om boerderijdieren te vaccineren, maar in deze eeuw is het aantal door de farmacie gepushte vaccins geëxplodeerd, zowel in het CDC-schema als in het USDA-schema.
Zowel DNA-vaccins als vaccins in het algemeen worden gepusht als een methode om de onbeheersbare ziekte/sterfte van dieren als gevolg van intensieve commerciële landbouwmethoden te beheersen:
- Overvolle stallen, onnatuurlijke en stressvolle omstandigheden;
- Vervuiling met biologisch en chemisch afval;
- Valse “diagnose” van ziekte met PCR wanneer er geen daadwerkelijke ziekte aanwezig is – valse beweringen van “asymptomatische infectie”;
- Massale ruiming van boerderijdieren zonder enige andere reden dan gefabriceerde PCR-ziekte-uitbraken.
Dit gaat gepaard met intensief gelobby om GMO-regelgeving te omzeilen en producten/dieren die volgens eerdere definities GMO zijn, te hercategoriseren als niet-GMO.
Er zijn al verschillende DNA- en RNA-vaccins goedgekeurd tot de markt:
- 2005, APEX-IHN (Novartis/Elanco) voor Atlantische zalm tegen infectieuze hematopoëtische necrosevirus (IHNV), Brits-Columbia;
- West Nile Innovator – DNA (Fort Dodge Animal Health/Pfizer) voor westnijlvirus bij gieren en paarden;
- Oncept (Merial) tegen melanomen bij honden;
- In 2017 werd CLYNAV (Elanco), een polyproteïnecoderend-DNA-vaccin tegen infectie met het infectieuze zalmpancreasziekte (SPDV) in Atlantische zalm goedgekeurd door het Europees Geneesmiddelenbureau (EMA);
- Sequivity (Merck) bij varkens (2017) – Toelating voor gebruik in noodsituaties in Canada, volledige toelating in VS (USDA, 2021). “Platform” voor het maken van injecties specifiek voor boerderijdieren op basis van RNA-deeltjestechnologie. Deze is bijzonder problematisch, heeft een afschuwelijk “veiligheids”-profiel (helemaal niet veilig), en ik heb het in detail besproken in deel 1.
De meeste “oudere” genetische vaccins bij vissen zijn gebaseerd op injecties met DNA-plasmiden – circulaire DNA-code, extern gekweekt in E. coli-cellen en vervolgens gezuiverd (zo wordt althans beweerd). De code in plasmiden bevat genen voor antibioticaresistentie (zodat ze kunnen worden “gevonden” nadat E. coli-cellen zijn gedood met antibiotica) en kan de genetische code bevatten voor allerlei andere dingen. Het is nuttig om deze artikelen te lezen om te begrijpen hoe verknipt deze hele aanpak is! Ze schrijven in deze artikelen eerlijker over wat er aan de hand is, want we hebben het over vissen in 2011. We hebben het niet over jou of je kind die gedwongen wordt om DNA-plasmiden met SV40 en andere niet-vermelde bestanddelen in te spuiten, onder het mom van “FDA-goedgekeurde mRNA-vaccins” om oma te redden, of om een baan te hebben, of om in 2023 naar school te gaan. Nee, nee, in 2011 zou hierover praten beschouwd worden als een totaal gestoord complot, verzonnen door anti-vaxxers!
Terwijl ik onderzoek deed naar plasmide-DNA-vaccins voor vissen, kwam ik dit juweeltje tegen – een artikel met de opbeurende titel “Development of a suicidal DNA vaccine for infectious hematopoietic necrosis virus (IHNV)” (Ontwikkeling van een suïcidaal DNA-vaccin tegen infectieuze hematopoëtische necrose (IHNV)). Hierin vinden we dat DNA-plasmiden inderdaad integreren in het genoom (van dieren of mensen), dat regelgevende instanties in Europa zich zorgen maakten over deze effecten (totdat deze regelgevende instanties werden omgekocht, gechanteerd of vervangen door de psychopaten die zich hier geen zorgen over maken) en dat er “strategieën” nodig waren om deze gevaarlijke troep algemeen geaccepteerd te krijgen in regio’s die “zeer bezorgd zijn over veiligheid”:
Tot op heden is er geen experimenteel bewijs dat na DNA-vaccinatie integratie in het genoom van de gastheer of stimulatie van anti-DNA-antilichamen, die auto-immuunziekten zouden kunnen veroorzaken, kan optreden. Op dit moment zijn er heel weinig studies die het lot van DNA-vaccins na injectie in de vis onderzoeken, noch de mogelijke milieueffecten als gevolg van de verspreiding van DNA-vaccins in het milieu [7], [8]. Vanwege onzekerheden met betrekking tot de vraag of DNA-vaccins blijven degraderen en worden opgeslagen in compartimenten in de vis, beschouwt bijvoorbeeld de Norwegian Gen technology Act [Noorse regelgeving omtrent gentechnologie, red.] een dier dat is geïnjecteerd met plasmide-DNA momenteel als genetisch gemodificeerd zolang het toegevoegde DNA in het dier aanwezig is [9]. Het reguleren van een DNA-gevaccineerd dier als genetisch gemodificeerd, creëert zowel wettelijke als praktische uitdagingen en beïnvloedt de acceptatie door de consument om DNA-gevaccineerde vis te kopen. Om het potentieel van DNA-vaccins volledig te kunnen erkennen in regio’s die veiligheid hoog in het vaandel hebben staan, zoals Europa, is een verbeterde veiligheid nodig die wordt gestimuleerd door de voortdurende ontwikkeling van vaccinatiestrategieën voor vissen, evenals een brede acceptatie door het publiek.
Met een “suïcidaal” genetisch vaccin bedoelen de auteurs van de Oregon State University, Taiwan en Hawaï dat de cellen die getransfecteerd zijn met DNA-plasmiden geprogrammeerd zijn om zichzelf te vernietigen nadat ze de antigenen tot expressie hebben gebracht waarvoor ze geprogrammeerd zijn. Merk op dat de transfectie door DNA-plasmiden en de opname in het celgenoom niet als hypothetisch of onbewezen wordt behandeld, maar als een gegeven. Het artikel werd gepubliceerd in 2011, wat betekent dat het 12 jaar geleden al bewezen was dat plasmiden cellen transfecteren en integreren in het genoom. De factcheckers die door de inlichtingendiensten zijn aangesteld om de covid-vaxcampagnes te leiden, lijken zich hier niet van bewust te zijn. Maar hier is wat onze dappere wetenschappers uit Oregon te zeggen hebben over “zelfvernietigende” genetische boodschappen die via plasmide-injecties worden overgebracht:
Strategieën voor de overdracht van zelfmoordgenen zijn efficiënt gebruikt in verschillende omstandigheden, variërend van de behandeling van kanker tot de beheersing van virale infecties [10], [11], [12]. Dat is vooral nuttig bij de ontwikkeling van DNA-vaccins die een induceerbaar “suïcidaal” gen bevatten dat op vrijwel elk moment kan worden geëlimineerd uit gevaccineerde dieren die bestemd zijn voor menselijke consumptie. Eerder hebben we aangetoond dat het virale IHNV-gen dat codeert voor het matrix- of M-eiwit*, kan worden getransfecteerd in viscellen en dat de synthese ervan leidt tot apoptose of geprogrammeerde celdood in de getransfecteerde cellen [13]. Immunofluorescentie confocale microscopie onthulde de gefragmenteerde kernen en de morfologische veranderingen geassocieerd met apoptose in de M-geïnfecteerde cellen. Daarom probeerden we dit gen op te nemen in ons plasmide-DNA-vaccin om een “suïcidaal” DNA-vaccin te ontwikkelen, d.w.z. een vaccin dat de cel die vreemd DNA bevat, zou doden na het immunisatieproces. Het suïcidale DNA-vaccin pIRF1A-G-pMT-M bevat twee operons**: i) de induceerbare IRF1A-promotor die de expressie van het G-gen van het IHNV aanstuurt dat bescherming induceert, en ii) de metaalinduceerbare metallothioneïne-B (MT)-promotor die de expressie van het matrix- of M-gen van het IHNV aanstuurt dat apoptose induceert. Het suïcidale DNA-vaccin resulteert eerst in de synthese van het IHNV-G-eiwit en immunisatie; en op een later tijdstip kan de expressie van het M-eiwit worden aangezet om specifiek die cellen te doden die het plasmide-DNA dragen. Een schematische weergave van het voorgestelde werkingsmechanisme van het suïcidale vaccin en de genoomstructuur worden getoond in Fig. 1. In de huidige studie testten we pIRF1A-G-pMT-M als vaccin bij vissen, evalueerden we het effect van inductie van het apoptotische gen in viscellijnen en in geïnjecteerde vissen en analyseerden we het effect van apoptose op de persistentie van het plasmide-DNA in gevaccineerde vissen.
*een viraal eiwit dat de immuunrespons activeert, ofwel de afweerreactie versterkt
**een DNA-sequentie die een cluster van genen bevat dat onder controle staat van een enkele promotor en die zo gericht tot expressie gebracht worden
*Emergency Use Authorization, een bevoegdheid verleend door de FDA in de VS, voor o.a. de noodtoelating van niet-goedgekeurde medicatie of gebruik van goedgekeurde medicatie op een niet-toegestane wijze tijdens noodsituaties om daarmee de volksgezondheid te beschermen en verbeteren, red.
Interessant genoeg noemen deze auteurs “vaccinatie” met DNA-plasmiden “infectie” en detecteren ze die plasmiden 120 dagen na de injectie, wat betekent dat de vissen getransfecteerd worden en voor alle praktische doeleinden GMO worden:
DNA-vaccins blijven ten minste 120 dagen na infectie aanwezig in regenboogforellen
In deze studie hebben we onderzocht of het pCMV-G DNA-vaccin na vaccinatie nog aanwezig was in regenboogforellen (Oncorhynchus mykiss). Totaal-DNA werd geëxtraheerd uit spierweefsel van 5 gevaccineerde dieren en gebruikt als template voor de amplificatie van een 1512-bp fragment van het IHNV-G-gen. De resultaten van de PCR-amplificaties worden getoond in Fig. 2. Met behulp van de polymerasekettingreactie [PCR, red.] waren we in staat om episomaal (niet-geïntegreerd) plasmide-DNA te detecteren in het spierweefsel van gevaccineerde vissen tot wel 120 dagen…
In een ander onderzoek uit Italië werden DNA-plasmiden gedetecteerd in vissen 320 dagen na vaccinatie:
[dpv = het aantal dagen na vaccinatie, red.]
Zowel genetische vaccins als hun ontvangers (dieren en mensen) kunnen worden beschouwd als GMO’s
Volgens de wetenschap kunnen zowel het vaccin als de ontvangers ervan GMO worden, als het product ontworpen is voor genetische integratie/toevoeging aan het microbioom… Zoals werd besproken door Collins et al., “DNA Vaccines in Fish and Aquaculture“.
Wat gebeurt er als het product niet is ontworpen voor genoomintegratie, maar iemand de genoomintegrerende DNA-plasmiden erin “vergat”, en ook de SV40-promotor in de plasmiden “vergat” en dan nog wat andere niet nader genoemde componenten “vergat”, die toevallig allemaal genoomintegrerende werktuigen zijn?
Over vissen gesproken – was mRNA in de gif-19-injecties de Engelse spreekwoordelijke “red herring”[=afleiding, red.]
Was het slechts een façade, een niet-functioneel, instabiel molecuul, dat direct na productie in kleine nucleïnezuursplinters uiteen zou vallen? Was het alleen nodig als afleidingsmanoeuvre, als wetenschappelijke hoogmoed bedoeld als instrument om naar believen “verontreinigingen” binnen te kunnen brengen (onder de wettelijke dekmantel van ongereguleerde medische maatregelen van de EUA)?
Waren genoomintegrerende, schadelijke, kankerverwekkende DNA-plasmiden het echte doel van deze injecties?