Joden tegen media-opruiing

De zelfmoord van de populaire Oostenrijkse bioloog Clemens Arvay heeft Joden wereldwijd bewogen hun bezorgdheid en angst te uiten in een brief (zie onder deze tekst).

Clemens was de vader van een jongen met speciale behoeften. Hij hield van de natuur en van muziek. Hij was zachtaardig en gevoelig. Hij slaagde er niet in om de hevige kritiek niet onder zijn huid te laten kruipen, tot in zijn hart.

Clemens trok de coronamaatregelen in twijfel. Dat leverde hem verguizing, beledigingen en vernederende aanpassingen op de Wikipedia-vermelding op. Als deze gebruikelijke maatregelen niet genoeg zijn om een dissident het zwijgen op te leggen, komen antisemitisme als knuppel om mee te slaan en de Holocaust-erfenis in beeld.

Wanneer elke regeringscriticus als antisemiet wordt afgeschilderd, wanneer media en zelfbenoemde hoeders van politieke correctheid de term ‘nazi’ lichtzinnig behandelen, wie zijn dan de echte antisemieten en nazi’s? En als Joden worden verdacht achter deze vernedering en zelfs wettelijke vervolging te zitten, hoe veilig zijn de Joden dan? De kreten van “antisemitisme!” zijn zo vaak verkeerd gebruikt en afgezaagd dat ze in een echte noodsituatie geen indruk meer maken.

In een democratie moet iemand een controversiële mening kunnen uiten zonder voor zijn bestaan te vrezen. En Joden, als een kwetsbare minderheid, mogen niet worden misbruikt om legitieme politieke oppositie het zwijgen op te leggen.

Clemens Arvay is helaas geen uniek geval. Maar één te veel.

Wij eisen dat degenen die verantwoordelijk zijn voor het ophitsen van het volk, voor het bagatelliseren van het antisemitisme, voor het bagatelliseren van de Holocaust en het nationaal-socialisme, en dus voor het bevorderen van echt antisemitisme, ter verantwoording worden geroepen.

Wij eisen oprechtheid in plaats van beheersing door opportunisme – zij die woorden misbruiken als wapens, moeten zich verantwoorden voor de schade die zij aanrichten.

Open brief

Deze brief is geschreven door Joden die zich internationaal hebben verenigd. Hij is gericht aan politici en de media, maar ook – en vooral – aan onze medemensen die met de handen over elkaar toekijken of zich in anticiperende gehoorzaamheid door medeplichtigheid verdienstelijk maken.

We rouwen om de dood van Clemens Arvay. Wat dreef deze zachtaardige man ertoe om op 42-jarige leeftijd een einde aan zijn leven te maken? Wat dreef een liefhebbende vader ertoe om zijn zoon achter te laten? Zich altijd baserend op de feiten en gericht op een conflictloos debat, gehecht aan de natuur en muziek… hoe wanhopig moet Clemens Arvay zijn geweest om alles wat hem lief was op te geven omdat hij geen uitweg meer zag?

Er is nauwelijks een nog ergere belediging voor een fatsoenlijk mens dan “antisemiet” genoemd te worden. Wanneer de voorstanders van de heersende opinie – of liever de opinie van de heersers – zonder reden antisemitisme als knuppel hanteren, vergoelijken zij de pijn en wanhoop die zij veroorzaken.

Clemens Arvay werd ook blootgesteld aan dergelijke onruststokerij en werd neerbuigend afgeschilderd als een antisemiet. Wij kunnen hem niet meer vragen naar de uiteindelijke aanleiding voor zijn besluit. Maar een vraag die aan de opruiers – de media in kwestie, waaronder enkele toonaangevende kanalen en individuele profiteurs van politieke willekeur – gesteld mág en moét worden is: Bent u geraakt door het idee dat deze dood misschien iets te maken heeft met uw opruiing? Het is niet relevant wat de uiteindelijke aanleiding was, maar u moet de mogelijkheid onder ogen zien dat u misschien verantwoordelijk bent voor Clemens’ uiteindelijke, onomkeerbare beslissing.

Deze dood breekt de dam. De ingehouden afschuw over de manier waarop jullie omgaan met wat ons heilig is, wat ons gevormd heeft, wat leidt tot onze pijn en onze kennis, brengt ons ertoe deze brief te schrijven.

Een antisemiet is een jodenhater. Degenen die tachtig jaar geleden probeerden de Europese Joden uit te roeien waren antisemieten.

Nazi’s zijn eugenisten, massamoordenaars die vanuit hun vermeende raciale superioriteit mensen denigreren, mishandelen en vermoorden.

Het gebruik van deze termen tegen mensen die alleen maar vraagtekens zetten bij de vaccinatie-agenda die een religie is geworden, zich uitspreken voor vredesonderhandelingen, of anderszins een politieke of mediatrend tegenwerken, is een onaanvaardbare bagatellisering van het nazisme en de Holocaust. Een dergelijke opgeblazen vergelijking van andersdenkenden met massamoordenaars is een bespotting van de slachtoffers van het nationaal-socialisme. Sommigen van deze slachtoffers zijn de voorouders van de ondertekenaars van deze brief, onze ouders en grootouders. En de ondertekenaars weten uit eerste hand wat een andersdenkende bioloog met een dergelijk indrukwekkende menselijke integriteit onderscheidt van een antisemiet.

De antisemitisme-knuppel wordt gebruikt als wapen tegen critici van regeringsmaatregelen. Zoals elk wapen veroorzaakt het vernietiging. Zoals elk wapen is het een middel tot onderdrukking en geweld. Dit willen we niet!

Waarom zien wij ons genoodzaakt om te zeggen: “Genoeg is genoeg!”? Omdat de indruk wordt gewekt dat wij, de Joden, het zijn die de knuppel van het antisemitisme in handen vasthebben. Dat wij het zijn die beschermd willen worden tegen de “scheldenden”, “samenzweringstheoretici”, “nazi’s” en “rechts-radicalen”. Dat wij degenen waren die zogenaamd beschermd wilden worden tegen Clemens Arvay.

Wij zouden ook bescherming hebben gevraagd tegen Vera Sharav, Andrew Bridgen, Daniele Ganser, Sucharit Bhakdi, Neil Oliver, Roger Waters, Andrew Tate, Ken Jebsen en David Icke. Wij zouden degenen zijn geweest die trendy processen hebben geëist voor ophitsing van het volk en het bagatelliseren van de Holocaust in Duitsland of Wiederbetätigung in Oostenrijk.

Clemens Arvay was geen antisemiet. We hebben niemand opgedragen om hem namens ons te kwetsen.

Dr. Daniele Ganser is geen antisemiet. Wij willen niet misbruikt worden om deze historicus het zwijgen op te leggen omdat zijn mening over de oorlog in strijd is met het erkende narratief.

Prof. Dr. Sucharit Bhakdi is geen antisemiet. Degenen die beledigd zijn door deze geleerde, wiens gepassioneerde verduidelijking talloze levens heeft gered, vertegenwoordigen bij lange na niet alle Joden.

Neil Oliver is geen antisemiet, en hij mag ook niet namens ons worden belasterd.

Andrew Bridgen is geen antisemiet, en de collega-politicus die hem als zodanig belasterde is nu ontmaskerd als een corrupte en manipulatieve parlementariër.

Het feit dat Vera Sharav, een overlevende van de Holocaust en levenslang pleitbezorgster van de medische ethiek, in Duitsland wordt vervolgd wegens ontkenning van de Holocaust en opruiing van het volk, laat des te duidelijker zien waar we het tegen moeten opnemen. Dit gebeurt niet namens ons.

Hetzelfde geldt voor iedere bovengenoemde persoon en talloze andere kritisch denkende mensen die worden afgewezen, beledigd, gemarginaliseerd en beroofd van hun goede naam en bestaan in het kader van de uniforme Corona-agenda volgens een uniform principe, als volgens een draaiboek.

Elke rechtszaak onder de genoemde paragrafen en elke ongegronde belediging zoals “nazi”, “antisemiet” of “holocaustontkenner” heeft tot doel een reputatie, een financieel en sociaal bestaan of zelfs een leven te vernietigen. Wij kunnen dergelijke maatregelen nooit steunen in een samenleving die zichzelf als liberaal-democratisch definieert.

Bovendien leven we in angst en zorgen: door in onze naam levens te vernietigen, door de samenleving te verdelen, door op te hitsen tegen een kritische minderheid, wordt echt antisemitisme gerechtvaardigd en gestimuleerd. En dat niet alleen: De voortdurend gecultiveerde angst om voor nazi of antisemiet te worden uitgemaakt, ontneemt mensen hun burgermoed en degradeert onze samenleving tot één die werkeloos toekijkt hoe onrecht wordt aangedaan.

In zijn boek Instructions for Unhappiness schrijft Paul Watzlawick:

“Wat A over B zegt, zegt veel over A en weinig over B.”

Dit zegt alles over de goddeloze campagne tegen Clemens Arvay.

Aan degenen die ons leed en onze bezorgdheid delen: Kom in actie! Aan de aanstichters en hun uitvoerders: Kunt u tenminste barmhartig zijn, zodat Clemens’ zoon trots mag zijn op zijn vader? Wilt u deze misstanden rechtzetten? Zult u in de toekomst de mensen achter de critici zien? De vaders, moeders, geliefden, zoons, dochters en mensen zoals u die enkel en alleen uw mening niet delen?

Dit is Clemens Arvay.
“Ze vermoorden me” op een stuk papier, kan zijn moeder niets anders noemen dan een “zelfmoordbriefje”:

Getekend,
Jews for Justice – Jews for Enlightenment – We for Humanity
(Joden voor Rechtvaardigheid  –  Joden voor Verlichting  –  Wij voor Menselijkheid)

Contact: [email protected]

Mark Crispin Miller, Professor Media Studies, New York University.
Yair Dagan Biran, advocaat, Israël
Oliver Elias, achterneef van Anne Frank