Hervorming van de IGR heeft verregaande consequenties
Het originele Duitstalige artikel lees je hier.
De WHO werkt momenteel aan de herziening van de Internationale Gezondheidsregeling (IHR) en het nieuwe “pandemieverdrag” [CA+, red.]. Over deze twee parallelle projecten (IHR en CA+) wordt doorlopend onderhandeld tot mei 2024, wanneer de definitieve CA+-overeenkomst ter stemming zal worden voorgelegd in mei 2024.
Volgens deze nieuwe versies zal de WHO niet langer aanbevelingen doen, maar bevelen uitvaardigen die door de 194 lidstaten moeten worden opgevolgd (“shall”). In de toekomst is een daadwerkelijke uitbraak van een pandemie niet langer vereist, maar volstaat een “potentiële noodsituatie op het gebied van de volksgezondheid van internationaal belang” [Public Health Emergency of International Concern – PHEIC, red.]. Een fictieve internationale “risicosituatie” zal dus voldoende zijn om de “noodsituatie op het gebied van de volksgezondheid van internationaal belang” (PHEIC, d.w.z. “nep”) in gang te zetten en vervolgens specifieke “bestrijdingsmaatregelen” op te leggen. Een eenvoudige griep is hiervoor voldoende.
De WHO krijgt bijvoorbeeld de bevoegdheid om medische onderzoeken, bewijs van profylaxe, herstel, vaccinatie, verblijf en (digitale) gezondheidscertificaten te eisen, of om verplichte “vaccinatie” of medicatie, opsporing van contacten, (verplichte) quarantaines en het opzetten van covidkampen, het invoeren van lockdowns, verplicht thuiswerken, in- en uitreisverboden voor trein- en vliegverkeer of het sluiten van grenzen op te leggen.
Dit treft werknemers net zo goed als ondernemers. In de toekomst zullen ondernemers echter dubbel of extra worden getroffen in hun functie als vrije ondernemers, aangezien de WHO nadat een PHEIC/PHERC [Public Health Emergency Risk and Crisis, red] is uitgeroepen de controle zal krijgen over de noodzakelijke productiemiddelen, de lidstaten (en dus de bedrijven) kan verplichten om bepaalde producten te leveren, bevoegd zal zijn om te beslissen over nationale distributieplannen (zelfs om bestaande contractuele leveringsketens te omzeilen!) en ook zal beslissen over internationale productdistributie (“equity”).
Bovendien zal de WHO gemachtigd zijn om bedrijven te verplichten het intellectuele eigendom van noodzakelijke medische medicijnen of processen (vaccins, gentherapieën, medische hulpmiddelen, diagnostica, therapeutica, medische technologie, enz.)vrij te geven.
De WHO zal ook bepalen welke medicijnen worden toegelaten en alle alternatieve geneeswijzen en remedies afschaffen die niet door de WHO zijn aanbevolen in het kader van de gesloten overeenkomst. Dit zal alternatieve behandelaars en homeopaten naar alle waarschijnlijkheid ruïneren en farmaceutische fabrikanten veranderen in ontvangers van orders.
Dit is geregeld in de herziene versie van de Internationale Gezondheidsregeling (IHR) en het nieuwe “Pandemieverdrag”. De decennia oude en expliciete leidende principes van de IHR (International Health Regulations) en de CA+ (Convention Agreement), volgens welke de WHO de “waardigheid, mensenrechten en fundamentele vrijheden van personen” moet respecteren in al haar acties, werden in eerste instantie geschrapt, ook al worden grondrechten en mensenrechten internationaal gezien als “onvervreemdbaar” en “natuurlijk”, staan ze “boven instituties” en geeft onze grondwet ze de “garantie van eeuwigheid”.