Samenvatting: Dit artikel is geschreven door Harvey Risch, een professor van de Yale School of Public Health in de VS. Hierin houdt hij een pleidooi voor het gebruik van hydroxychloroquine (HCQ) in een vroeg stadium van de ziekte. Dit in tegenstelling tot het latere stadium van de ziekte,waar het gebruik van HCQ minder effectief lijkt te zijn. Op grond van dit laatste is er een ware propaganda-oorlog ontstaan, waarin HCQ aangevallen wordt als zijnde contraproductief en zelfs als gevaarlijk werd beschouwd. Risch betoogt dat de onderzoeksresultaten feitelijk foutief geïnterpreteerd werden en dat het middel volkomen veilig is.
Op het moment van schrijven van dit artikel, 12 augustus 2020, zijn er ongeveer 165.000 mensen in de Verenigde Staten overleden aan COVID-19. Ik heb in het American Journal of Epidemiology en in Newsweek betoogd dat mensen die een medische behandeling nodig hebben, vroegtijdig en succesvol kunnen worden behandeld met hydroxychloroquine , zink en antibiotica zoals azithromycine of doxycycline. Ik heb ook betoogd dat deze medicijnen veilig zijn en heb die zaak privé bij de Food and Drug Administration1 ingediend.
De reacties waren furieus. Dr. Anthony Fauci2 heeft gesuggereerd dat ik incompetent ben, ondanks mijn honderden hoog aangeschreven, methodologisch relevante publicaties in peer-reviewed wetenschappelijke literatuur. Een groep van mijn Yale-collega’s heeft publiekelijk laten weten dat ik een fanaat ben die zich bezighoudt met nepnieuws en samenzweringstheorieën. Ik ben in nieuwsartikelen aangevallen door journalisten die, onkundig van het volledige beeld, vernietigende stukken hebben gefabriceerd uit door hen selectief gekozen bronnen.
Deze persoonlijke aanvallen zijn een gevaarlijke afleiding van de echte kwestie namelijk : de effectiviteit van hydroxychloroquine. Deze is stevig verankerd in zowel substantieel bewijs als gepaste medische besluitvormingslogica. Veel van het bewijs wordt gepresenteerd in mijn artikelen.
Tot op heden zijn er geen onderzoeken, gepubliceerd of in voordruk, die wetenschappelijk bewijs leveren tegen de behandelingsaanpak voor poliklinische3 patiënten met een hoog risico die ik heb beschreven. Geen. Beweringen van het tegendeel, hetzij door Fauci, de FDA, of wie dan ook, zijn ongegrond. Dat soort beweringen zijn misleidende en giftige desinformatie.
Wat moet u weten om deze laster tegen hydroxychloroquine te beoordelen? Het eerste dat u moet begrijpen, is dat COVID-19 twee hoofdfasen heeft. In de eerste fase is het een griepachtige ziekte. Die ziekte zal je niet doden. Als u een risicopatiënt bent en onmiddellijk met de behandeling begint, bent u vrijwel zeker binnen een paar dagen klaar met de behandeling. Als ze niet worden behandeld, kunnen patiënten met een hoog risico verdergaande ziekteverschijnselen gaan vertonen. Het virus veroorzaakt dan een ernstige longontsteking en valt veel organen aan, waaronder het hart. In deze tweede fase is hydroxychloroquine niet effectief.
Dus, als u wordt verteld dat hydroxychloroquine niet werkt, stel dan deze vraag: bij welke patiëntengroep? Werkt het niet bij degenen die net symptomen beginnen te krijgen, of werkt het niet bij degenen die zo ziek zijn dat ze in het ziekenhuis moeten worden opgenomen?
Het tweede dat u moet weten, is dat de meeste patiënten met een laag risico de ziekte zonder behandeling prima doorstaan.
Laag risico betekent dat u jonger bent dan 60 jaar en geen chronische aandoeningen heeft zoals diabetes, obesitas of hypertensie4 , geen eerdere behandeling voor kanker heeft gehad, niet immuungecompromitteerd5 bent, enz.
Een hoog risico betekent dat u ouder bent dan 60 of dat u een of meer van deze chronische aandoeningen heeft. Hoogrisicopatiënten hebben onmiddellijk behandeling nodig wanneer ze voor het eerst symptomen vertonen. Men moet niet wachten op het COVID-19-testresultaat, dat dagen kan duren en verkeerd kan zijn. Nogmaals, als Fauci en anderen zeggen dat gerandomiseerde gecontroleerde onderzoeken geen voordeel voor hydroxychloroquine laten zien, moet u zich afvragen: op welke groep patiënten is dat van toepassing ?
Bij elke gerandomiseerde gecontroleerde studie die tot nu toe naar vroege ambulante behandeling6 heeft gekeken, waren laagrisicopatiënten betrokken, patiënten die doorgaans niet worden behandeld. In deze onderzoeken hebben zo weinig onbehandelde controlepatiënten ziekenhuisopname nodig gehad dat er geen significante verschillen werden gevonden. Er was slechts één uitzondering: in een onderzoek dat in Spanje werd uitgevoerd met laagrisicopatiënten, werd een klein aantal hoogrisicopatiënten uit bejaardentehuizen en zorginstellingen toegevoegd.
Voor die patiënten halveerde het risico op een slecht resultaat door het gebruik van de medicijnen [hydroxychloroquine].
Ik herhaal: als artsen, waaronder enkele van mijn Yale-collega’s, u vertellen dat wetenschappelijke gegevens aantonen dat hydroxychloroquine niet werkt bij poliklinische patiënten, dan laten ze zien, dat ze het verschil niet weten tussen patiënten met een laag risico die over het algemeen geen behandeling krijgen en patiënten met een hoog risico, die zo snel mogelijk geholpen moeten worden.
Artsen die dit verschil niet begrijpen, zouden COVID19-patiënten niet mogen behandelen.
Hoe zit het met de medicatieveiligheid?
Op 1 juli plaatste de FDA een bijsluiter-waarschuwing tegen het gebruik van hydroxychloroquine “buiten de ziekenhuisomgeving”, dat wil zeggen bij poliklinische patiënten. Maar op haar website net onder deze waarschuwing verklaarde de FDA dat de waarschuwing juist was gebaseerd op gegevens van ziekenhuispatiënten. Dit is appels met peren vergelijken.
Ernstig zieke patiënten met longontsteking ten gevolge van covid en met mogelijke hartproblemen worden vergeleken met poliklinische patiënten van buiten het ziekenhuis, die doorgaans gezond zijn. Deze vergelijking is volkomen ongepast.
In feite heeft de FDA geen informatie over negatieve bijwerkingen bij vroeg poliklinisch gebruik van hydroxychloroquine. De enige beschikbare systematische informatie over negatieve bijwerkingen bij poliklinische patiënten wordt besproken in mijn artikel in het American Journal of Epidemiology7 , waar ik aantoon dat hydroxychloroquine extreem veilig is bij meer dan een miljoen gebruikers.
Het is een ernstige en ongepermitteerde vergissing dat de FDA gegevens over ziekenhuispatiënten heeft gebruikt om verzoekschriften voor noodgebruik voor ambulant gebruik te blokkeren. Verder keurde de FDA al in maart het gebruik van hydroxychloroquine in noodgevallen goed voor ziekenhuispatiënten, voor wie het aantoonbaar minder effectief is dan voor poliklinische patiënten. Als hydroxychloroquine in maart voldeed aan de FDA-criteria voor gebruik bij spoedopname, zou het nu ruimschoots moeten voldoen aan die criteria voor poliklinisch gebruik, waar het aantoonbaar beter werkt.
Ik kan alleen maar speculeren over de oorzaak van het verzet van de FDA tegen hydroxychloroquine. Hydroxychloroquine is een goedkoop, algemeen medicijn. In tegenstelling tot bepaalde winstgenererende, gepatenteerde medicijnen, die zonder onderscheid worden aangeprezen op basis van flinterdun bewijs, heeft hydroxychloroquine geen natuurlijke financiële achterban. Niemand zal er rijk van worden.
Verder lijkt het heel goed mogelijk dat de FDA, waarvan een derde van de financiering afkomstig is van farmaceutische bedrijven, onder grote druk staat van die bedrijven om uiterst conservatief te zijn met hydroxychloroquine. Als hydroxychloroquine op grote schaal wordt gebruikt en als blijkt dat het zeer effectief is, zullen de markten voor dure en gepatenteerde COVID-19-medicijnen, waaronder intraveneuze8medicijnen die alleen in het ziekenhuis kunnen worden gebruikt, aanzienlijk krimpen.
Wat de reden ook is waarom de FDA hydroxychloroquine tegenhoudt, zoveel is zeker: Amerikanen sterven onnodig, de economie is in wanorde en het cement dat onze samenleving bijeen houdt, dreigt uit elkaar te vallen. Ik spreek me uit, maar waar is de rest? Waar zijn onze gekozen politici, ook degenen die zelf arts zijn? Sommigen, waaronder volksvertegnwoordiger Andy Biggs uit Arizona, hebben het bewijs van de effectiviteit van het medicijn besproken, maar waar is de rest?
Dit probleem zou geen partijpolitieke kwestie mogen zijn. Als onze gekozen politici niet bereid zijn de FDA open te breken, moeten we nieuwe politici kiezen. Waarom zwijgen we? De tijd om te spreken is nu.
Harvey Risch, MD, Ph.D., is hoogleraar epidemiologie aan de Yale School of Public Health.
Voetnoten:
1. FDA: Food and Drug Administration.
De Food and Drug Administration, afgekort FDA, is het agentschap van de federale overheid van de Verenigde Staten, dat de kwaliteit van het voedsel en de medicijnen in brede zin controleert. Het controleert ook de behandeling van bloed, medische producten en cosmetica. De FDA zorgt ervoor dat de regels in de Public Health Service Act worden nageleefd.
2. Dr. Anthony Fauci: Adviseur va de Amerikaanse overheid inzake onder andere het coronavirus.
3. poliklinisch: Een polikliniek is een afdeling of inrichting in een ziekenhuis waar patiënten behandeld worden die niet in het ziekenhuis zijn opgenomen, maar die daar op spreekuur komen bij artsen of specialisten voor een medisch consult of een kleine medische behandeling.
4. diabetes: suikerziekte / obesitas: zwaarlijvigheid / hypertensie: hypertensie is een aandoening, waarbij de bloeddruk te hoog is. Een te hoge bloeddruk geeft vervolgens een verhoogd risico op ziekte.
5. immuungecompromitteerd: Door ziekte of door medicijngebruik is het afweersysteem niet in orde. Een verzwakt afweersysteem leidt dan tot snellere infectie bij virussen of een ernstiger verloop van de ziekte.
6. ambulante behandeling: Zorg waarbij geen ziekenhuisopname plaatsvindt.
7. Artikel van Harvey Risch: American Journal of Epidemiology: Early Outpatient Treatment of Symptomatic, High-Risk Covid-19 Patients that Should be Ramped-Up Immediately as Key to the Pandemic Crisis
8. intraveneus : het geneesmiddel dient middels een injectie in de ader toegediend te worden.